Kościół parafialny św. Małgorzaty wzniesiony został jako gotycki w 1354 roku. Z pierwotnej XIV-wiecznej świątyni zachowała się oktogonalna wieża (przyziemie kwadratowe), przykryta cebulastym hełmem z przezroczem i wysokim szpicem, oraz fragmenty murów w prezbiterium. Obecnie posiada on formę barokową, jednonawową z 1685 roku mimo przebudowy z 1794 roku. Górny rząd okien zakończony jest półkoliście. Sklepienie ma charakter kolebkowy z pasowo zakomponowanymi polichromiami, w których umieszczono regularnie tonda z postaciami świętych. W prezbiterium sklepienie krzyżowe o barokowo obłożonych stiukami żebrach. Dość ciekawe wyposażenie jest zróżnicowane. Niezbyt rozbudowany ołtarz główny z około 1760 roku posiada obraz patronki w zwieńczeniu, natomiast w centrum nastawy - barokową Madonnę. Podobne stylowo są ołtarze boczne: MB z jej figurą pośrodku (u stóp współczesny obraz MB Częstochowskiej) i Bogiem Ojcem na tle bogatej dekoracju w zwieńczeniu oraz św. Jana Nepomucena z całopostaciowym obrazem w środku i w tondzie o wymyślnej, akantowej ramie (dołem współczesny obraz Pana Jezusa). Kamienna chrzcielnica pochodzi z 1620 roku, ambona z postaciami ewangelistów w niszach kosza - z 1730 roku. W prezbiterium znajduje się ponadto rzeźba Madonny z XV wieku, a za ołtarzem głownym - kamienne epitafium Pannwitza z 1610 roku. Obraz wotywny ku czci św. Pawła i św. Jerzego powstał w 1772 roku. Przy północnej ścianie umieszczono dużą barokową grupę Ukrzyżowania (pierwsza połowa XVIII wieku). W kruchcie obrazy z XVIII wieku. W zakrystii przechowywany jest chodnik we wzory owocu granatu z XVII wieku. Zaczerpnieto ze strony .