Pałac w Bratoszewicach został wzniesiony z wielkim rozmachem w latach 1921-1922 dla Kazimierza Henryka Rzewuskiego, właściciela tych dóbr od 1911 roku. Była to letnia siedziba Rzewuskich, którzy na stałe mieszkali w Warszawie, na ulicy Siennej.
Samo ulokowanie bratoszewickiego pałacu nie było przypadkowe. Już wcześniej w tym miejscu istniała starsza siedziba rodziny Rzewuskich i wcześniejszych właścicieli tych dóbr, jednak o wiele skromniejsza. Wokół dworu roztaczał się park zajmujący powierzchnię 25 hektarów.
Ziemiańska epoka bezpowrotnie minęła w wyniku działań okupantów w czasie II wojny światowej oraz nowej rzeczywistości po 1945 roku. Dla Rzewuskich oznaczało to utratę bratoszewickiego majątku, będącego finansową podstawą egzystencji szlacheckiej rodziny. Jednocześnie doszło do jej rozpadu, poprzedzonego śmiercią młodszego z synów. Maria wraz z Teresą i Wacławem wyjechała do Londynu. Stamtąd wraz z córką do USA, gdzie dożyła swoich dni. Syn zaś osiadł w Peru. Sam dziedzic - Kazimierz pozostał w kraju i zmarł w 1956 roku w Otwocku.
Okres po zakończeniu II wojny światowej wiązał się z upadkiem zespołu pałacowo-parkowego w Bratoszewicach. Jeszcze w czasie wojny niemieccy żołnierze zaadaptowali pałacowe zabudowania na potrzeby magazynu sprzętu medycznego, a po przejściu frontu wojennego i nastaniu rządów nowej polskiej władzy majątek składający się z rozległych terenów rozparcelowano, w samym pałacu ulokował się miejscowy PGR. W niedługim czasie pałac zaczął pełnić funkcję budynku szkolnego.
Jeszcze w 1945 roku zdążyła wystartować klasa Liceum Handlowego, potem - w 1948 roku - kurs nauczycielski Instytutu Kształcenia Nauczycieli Szkół Rolniczych.
W kolejnych latach utworzono tu Szkołę Rolniczo-Gospodarczą, Technikum Melioracji Wodnych, aż 1 września 1978 roku powstał, na bazie dotychczasowych, Zespół Szkół Rolniczych, od 1983 roku im. Batalionów Chłopskich, istniejący do dzisiaj. Źródło: