Budowa rozpoczęła się od ufundowania w 1619 r. klasztoru bernardynów. Pierwotnie kościół nie posiadał wież. Zostały one dobudowane dopiero w 1740 r. Pożar, który zniszczył miasto 25/26 czerwca 1817 roku nie oszczędził klasztoru. W budynku kościelnym spalone zostały wieże i sklepienie. W związku z tym, że w pożarze miasta spłonął znajdujący się po zachodniej stronie rynku pierwszy kościół parafialny (wzmiankowany od XII-XIII wieku), po skasowaniu zakonu w 1819 r. dotychczasowy kościół bernardynów zaczął pełnić rolę kościoła parafialnego. Zniszczone w pożarze wieże odbudowano w 1865 r. zwieńczając je blaszanymi hełmami. Podczas II wojny budynek zamieniono na magazyn saperski.
Historia kościoła i jego wnętrz na stronie Wikipedii