Kościół św. Jacka w Legnicy (niem. Kaiser-Friedrich-Gedachtniskirche) – oddana do użytku w 1908 świątynia[3] (budowa trwała od 1904 lub 1905) jako kościół ewangelicki zadedykowany pamięci cesarza Fryderyka III. Wzniesiono ją w stylu neogotyckim na planie krzyża łacińskiego według projektu architekta Friedricha Hossfelda.
Budynek powstał w miejscu dawnego kościoła i klasztoru kartuzów. Środki na budowę zostały zebrane ze zbiórek publicznych, dołożyła się też legnicka rada parafialna, zarząd miasta i cesarz Wilhelm II, który wraz ze swoim synem Oskarem zaszczycił swoją obecnością uroczystość poświęcenia świątyni 9 czerwca 1908. W środku znajdowało się 1330 miejsc siedzących, a na początku nawy głównej znajdowała się kaplica, poświęcona zmarłemu cesarzowi. W kaplicy umieszczono tablicę pamiątkową z herbami i napisami, nad którymi dwa anioły trzymały Koronę Cesarstwa Niemieckiego. Po 1945 te elementy zostały zniszczone.

Wieża kościelna ma wysokość 73 metrów, a krzyż, znajdujący się na jej szczycie, 4,5 metra. Zwieńczony jest metalowym, pozłacanym kogutem. W środku wieży znajduje się ręczny mechanizm zegarowy, który nadal działa. Z trzech dawnych dzwonów zachował się do czasów współczesnych tylko jeden.

Po zdobyciu miasta w 1945 Armia Czerwona urządziła w świątyni stajnię. Później, po remontach, służył jako miejsce skupienia, aż w końcu w 1972 został kościołem parafialnym nowo utworzonej parafii św. Jacka w Legnicy. W 2002 został ogłoszony lokalnym sanktuarium św. Jacka w diecezji legnickiej[4].

Według relacji prasowych w kościele tym 25 grudnia 2013 miało mieć miejsce zdarzenie uznawane przez wiernych za posiadające znamiona cudu eucharystycznego.
Za wikipedią