1
 |
 |
||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pojezierze Wałeckie (314.64) – mezoregion fizycznogeograficzny w północno-zachodniej Polsce, zaliczany ze względu na typ mezoregionów do wysoczyzn młodoglacjalnych przeważnie z jeziorami, w regionie nizin i obniżeń, przechodzący od północy w Pojezierze Drawskie i Równinę Wałecką, od wschodu w Dolinę Gwdy, od południa w Kotlinę Gorzowską i od zachodu w Równinę Drawską.
Obejmuje obszar około 1860 km², w większości wysoczyzny z kilkoma pasami czołomorenowymi, powstałymi na przedpolu pojeziernego ciągu ...
Pojezierze Wałeckie (314.64) – mezoregion fizycznogeograficzny w północno-zachodniej Polsce, zaliczany ze względu na typ mezoregionów do wysoczyzn młodoglacjalnych przeważnie z jeziorami, w regionie nizin i obniżeń, przechodzący od północy w Pojezierze Drawskie i Równinę Wałecką, od wschodu w Dolinę Gwdy, od południa w Kotlinę Gorzowską i od zachodu w Równinę Drawską.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Obejmuje obszar około 1860 km², w większości wysoczyzny z kilkoma pasami czołomorenowymi, powstałymi na przedpolu pojeziernego ciągu moren czołowych fazy pomorskiej w okresie podfazy krajeńskiej zlodowacenia północnopolskiego. Do najwyższych wzniesień należą Racza i Dąbrowa, o wysokości bezwzględnej odpowiednio 211 i 207 m. Południowa część mezoregionu jest w większości porośnięta lasem, który łączy się bezpośrednio z Puszczą Drawską. Największym jeziorem jest Bytyń Wielki, o powierzchni 8,8 km² i głębokości dochodzącej do 41 m. W granicach Pojezierza Wałeckiego utworzono rezerwaty przyrody, m.in.: „Wielki Bytyń”, „Smolary”, „Rosiczki Mirosławskie”. Za 
|
|||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
