Szpital powstał w II połowie XIX wieku jako drugie sanatorium na terenie Polski. W 1903 r. wybudowano pawilony po drugiej stronie rzeki Wełny, gdzie zorganizowano sanatorium dla chorych na gruźlicę. W okresie międzywojennym sanatorium należało do najlepiej wyposażonych nie tylko w Polsce, ale również w Europie. Po II Wojnie Światowej dobudowano pawilon torakochirurgii i od roku 1974 r. Leczeniem zostali objęci pacjenci ze schorzeniami układu krążenia. W 1979 r. przy Szpitalu powstała pracownia Hemodynamiki. Sanatorium przemianowano na "Ośrodek Kardio- Pulmonologiczny", a w roku 1994 na "Szpital Rehabilitacyjno-Kardiologiczny" - żródło: