Kościół filialny NMP Królowej Korony Polskiej, wzniesiony w 1801 r. na miejscu wcześniejszego, wymienianego w 1346 r. Założony na czworoboku, z wieżą na osi krótszej, zachodniej, nakryty dachem czterospadowym łamanym. Klasycystyczny, zakrystia od wschodu. Restaurowany w latach 1974-1975. We wnętrzu, obok dwupiętrowych empor, zachował klasycyzujący wystrój złożony z ołtarza, ambony i prospektu organowego oraz kamienne epitafium z 1673 r.