Wytyczona została w XV w. wzdłuż koryta strumienia Dunaj. Służyła jako dojście do rzeki, a potem do przystani. Od 1520 nosiła nazwę Waliszewo. W latach 1568-75 wybudowano pierwszy stały most na Wiśle (zbudował go Erazm z Zakroczymia z pomocą Wojciecha Jaguty, a inwestycja kosztowała majątek: 83.200 czerwonych złotych) i wtedy przypadł okres świetności tej ulicy. Wtedy również zmieniono jej nazwę z Waliszewo i Przewoźną na Mostową. Mieszkali tu wtedy rzemieślnicy i wójt Starej Warszawy, Kasper Wilk. W 1564 stały tu już 34 domy, z uwagi na biedotę mieszkańców, głównie drewniane. W 1592 pierwszy raz pojawiła się nazwa ulicy Mostowa, a w 1595 ulicę częściowo wybrukowano. W 1602 most zniosła kra, jednak nadal ulica była jedną z najważniejszych w Warszawie. W XVII w. mieszkali tu muzycy Jan Wolf i Jędrzej Czosnowski, a także pisarz kancelarii król., Stanisław Baczyński. 07.05.1659, z rozkazu marsz. wojsk szwedzkich, Wirtemberga, ulicę spalono, jednak do 1669 zabudowę odnowiono. Od poł. XVIII domy były już murowane z 1000 mieszkańców. Mieszkał tu m.in. błazen królewski, Sikorski, kasztelan litewski Piotr Żabicki czy pisarz kancelarii koronnej Stanisław Baczyński, ale przeważała ludność uboższa. Mieściły się tu warsztaty rzemieślnicze, szynki i garkuchnie. Dwa razy w roku, 6 I (Jordan) i 15 VIII przechodziły ulicą pochody unitów, odprawiający obrzęd święcenia wody w Wiśle. W 1761 ulicę wybrukowano do końca, mieszkali wtedy tu rzemieślnicy, przekupnie, służba i urzędnicy Domu Kary i Poprawy. W 1784 było tu już ponad 20 kamienic. W XIX w. większość kamienic została podwyższono 1 lub 2 kondygnacje z uwagi na głód mieszkaniowy. Jednak już przed wojną ulica miała opinię ubogiej. W 1910 przebito wylot ul. Starej. W czasie powstania wzniesiono tu kilka barykad, ulica znajdowała się w samym sercu walk. Ulica została zniszczona, a odbudowa nie była zbyt dokładna.