Kościół filialny pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

Kościół był wzniesiony w XVIII wieku, przebudowany w 1822 roku. Pierwsze informacje o kościele pochodzą z pierwszej połowy XVI wieku, początkowo katolicki, a od 1560 roku zaadaptowany na zbór luterański. Przeprowadzona przebudowa obiektu w XIX wieku nie zachowała jego historycznej bryły. Orientowany, murowany, jednonawowy, na planie czworokąta, z nie wydzielonym prezbiterium i towarzyszącymi mu zakrystią i kruchtą z wieżą od zachodu ujętą symetrycznymi kaplicami, nakryty dachem dwuspadowym. We wnętrzu, z kondygnacją empor i kolebkowym sklepieniem pozornym, zachowało się częściowo barokowe wyposażenie z drugiej połowy XVII wieku. Ołtarz główny i ołtarze boczne oraz ambona pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku. Zespół obrazów za wyjątkiem pochodzącego z 1767 roku obrazu świętego Józefa pochodzi z połowy XIX wieku. Na elewacjach widoczne są fragmenty dekoracji sgraffitowych oraz całopostaciowe płyty nagrobne pochodzące z drugiej połowy XVII wieku. Przed kościołem kamienna kaplica z drewnianą polichromowaną figurą świętego Krzysztofa, z pierwszej połowy XVII wieku.
Za stroną Świątynie Krainy Łęgów Odrzańskich