Collegiat Stift zum heiligen Creutz (XVIII w.).
Kościół św. Krzyża (pl. Kościelny), należy do najcenniejszych zabytków architektury Śląska. Jego dwupoziomowe założenie ma zaledwie kilka odpowiedników na terenie Europy. Został on ufundowany przez księcia Henryka IV w 1288 r., a konsekracja dolnego kościoła św. Bartłomieja odbyła się już w 1295 r. Budowa górnego kościoła św. Krzyża przeciągnęła się do 1350 r., zniszczony w 1945 r., został odbudowany w latach 1946-1957. Kościół dolny założony na planie krzyża z transeptem, jako trzynawowy, halowy, przy czym proste sklepienia krzyżowo-żebrowe wspierają się na potężnych kwadratowych filarach. We wnętrzu zwraca uwagę płyta nagrobna biskupa Nankera (zm. 1341). Ryta w kamieniu postać, o układzie frontalnym i miękkim modelunku szat, stoi pod baldachimem. Obok nagrobki biskupa J. Rosenberga (zm. 1467) i kanonika Przemysława z Opawy (zm. 1478).
- Założenie kościoła górnego jest analogiczne do dolnego, ale przewyższa go smukłością proporcji. Posiada trzyprzęsłowe prezbiterium i ramiona transeptu zakończone poligonalnie. Nawa główna korpusu trzyprzęsłowa, nakryta sklepieniami gwiaździstymi, nawy boczne sześcioprzęsłowe, o sklepieniach trójdzielnych-dziewięciopolowych. Filary prostokątne o profilowanych narożach bez kapiteli przechodzą w arkady międzynawowe. Zworniki żeber sklepiennych bogato rzeźbione. Okna wypełnione trójdzielnymi maswerkami o motywach późnogotyckich. Bryła o przenikających się trójkątnych szczytach dachów naw bocznych wzbogacona jest dwoma wieżami przy transepcie, z których niestety tylko południową zwieńczono wysmukłym iglicowym hełmem. We wnętrzu kościoła górnego w nawie północnej zachował się portal z ostrołukowym rzeźbionym tympanonem z symbolem Trójcy św. w otoczeniu fundatorów kościoła księcia Henryka IV i jego żony. W zakrystii późnogotycka rzeźbiona nisza sakramentarium.
