W roku 1914 dyrektor Paulinenhütte Edmund Glaeser, wielki miłośnik historii Nowej Soli, zorganizował wystawę starożytności. Już w kolejnym roku na prośbę Glaesera w jednej z ratuszowych sal otwarto miejskie muzeum. W czerwcu 1916 zbiory przeniesiono do nowej siedziby przy ul. Witosa 7, do wyremontowanego przez magistrat, dwukondygnacyjnego budynku z końca XVIII wieku należącego do wytwórcy wozów Schneidera. Dyrektorem muzeum został Glaeser. Muzeum urządzono w pięciu salach na pierwszym piętrze. Oficjalne otwarcie placówki nastąpiło w dniu 15.10.1916 r. Jedną salę zajmowały eksponaty związane z powstaniem miasta i uzyskaniem praw miejskich. Największe pomieszczenie poświęcono historii Prus w okresie wojny z Napoleonem (1813), wojnie francusko-pruskiej (1870) i I wojnie światowej. W przyległych salach prezentowano eksponaty dotyczące kultury mieszczańskiej i chłopskiej. W sieni i na klatce schodowej prezentowano zbiory sakralne. W roku 1923 otwarto ekspozycję dotyczącą historii nowosolskiego przemysłu, na którą eksponaty dostarczyła fabryka nici i miejscowe huty. W tym samym roku zbiory sakralne przeniesiono do filii przy pl. Floriana (dawna remiza strażacka). W maju 1934 roku muzeum przeniesiono do budynku po przeciwnej stronie ulicy (Witosa 12 ) zwanej willą Glaesera. Budynek przy ul. Witosa 7 nie istnieje, w jego miejscu, w latach 70. XX wieku, wybudowano blok mieszkalny.
/Petroniusz w oparciu o "450 lat Nowej Soli, Kalendarium dziejów miasta, Muzeum Miejskie w Nowej Soli, 2013 oraz artykuł "Aus der Geschichte des Heimatmuseums für Neusalz und Umgegend. Zu seinem 25 jährigen Bestehen am 15. Oktober 1940"/