 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klasycystyczny pałac w Rybienku Starym nad Bugiem wybudowano w 1780 roku dla inflanckiego biskupa, Jana Stefana Giedroycia. Projekt przygotował najprawdopodobniej architekt Szymon Bogumił Zug. Budynek jest murowany z cegły na planie wydłużonego prostokąta, otynkowany o regularnej bryle. Całość jest podpiwniczona oraz posiada piętro wraz z poddaszem mieszkalnym.
W 1831 roku znajdował się w posiadaniu Augusta Morzkowskiego. Natomiast w okresie od 1879 roku do 1945 roku właścicielami pałacu w Rybienku ...
Klasycystyczny pałac w Rybienku Starym nad Bugiem wybudowano w 1780 roku dla inflanckiego biskupa, Jana Stefana Giedroycia. Projekt przygotował najprawdopodobniej architekt Szymon Bogumił Zug. Budynek jest murowany z cegły na planie wydłużonego prostokąta, otynkowany o regularnej bryle. Całość jest podpiwniczona oraz posiada piętro wraz z poddaszem mieszkalnym.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
W 1831 roku znajdował się w posiadaniu Augusta Morzkowskiego. Natomiast w okresie od 1879 roku do 1945 roku właścicielami pałacu w Rybienku Starym była rodzina Skarżyńskich. Pałac ten na początku XX wieku uległ przebudowie. W trakcie prac dobudowano taras z istniejącego już ganku, w pałacu zainstalowano system kanalizacyjny, a na piętrze zaprojektowano łazienkę. Rezydencję odrestaurowano po zakończeniu wojny z 1920 roku, która to przyniosła zabytkowi znaczne szkody (został obrabowany i zdewastowany). Wówczas urządzono wewnątrz pensjonat, który gościł Tadeusza Kotarbińskiego, Wojciecha Kossaka oraz Aleksandra Zelwerowicza. Podczas II wojny światowej, we wrześniu 1939 roku, spłonęło poddasze pałacu. W 1945 roku przeszedł on na własność Ministerstwa Zdrowia, które zaadaptowało jego wnętrza na dziecięce sanatorium. W 1989 roku kolejnym właścicielem pałacu w Rybienku Starym zostało Stowarzyszenie Architektów Polskich. Aktualnie, budynek jest własnością prywatną. Wewnątrz zachowały się polichromie Jana Bogumiła Plerscha, które zostały poddane konserwacji w 1953 roku, kominki piaskowcowe, dekoracje stiukowe, piec z barwnych herbowych kafli wykonanych w Nieborowie w 1880 roku. Wnętrze nawiązuje do klasycyzmu. Do pałacu należą również przylegające dwie oficyny oraz pałacowa stróżówka pochodząca z połowy XIX wieku w stylu neogotyckim. Całość otacza piękny park krajobrazowy, który urządzono w oparciu o naturalne ukształtowanie terenu. Po 1945 roku pałac przeszedł w posiadanie Ministerstwa Zdrowia. Obiekt wielokrotnie zmieniał swoje funkcje. Kolejno w pałacu mieścił się: od 1948 roku zakład wychowawczy, zakład higieny psychiczne, w latach 1953- 1980 Państwowy Zespół Sanatoriów Psychiatrii Dziecięcej, MONAR. Nowe funkcje i użytkownicy doprowadzili do kompletnej dewastacji zabytku. W latach powojennych odbyły się dwie konserwacje: w latach 1947- 1948 naprawiono dach i uszkodzone mury, w latach 1953- 1957 zakonserwowano malowidła znajdujące się we wnętrzu pałacu. Po 1989 roku pałac przeszedł w posiadanie SARP- u, który przystąpił do odnowy budynku. Remont przerwano jednak w 1992 roku. Obecnie pałac jest odrestaurowany przez prywatnego właściciela. Za 
|
|||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|