MENU
Jaskinia Solna Jama

Dodał: szmojc° - Data: 2018-07-02 18:25:49 - Odsłon: 821
01 lipca 2018

Data: 2018:06:30 09:59:38   ISO: 400   Ogniskowa: 21 mm   Aparat: NIKON CORPORATION NIKON D3300   Przysłona: f/6.3   Ekspozycja: 1/100 s  


Jaskinia Solna Jama znajduje się w Masywie Czerńca, w bocznej dolince dopływu potoku Gołodolnik (zwanego też Piekiełkiem). Długość jaskini wynosi 40 m, głębokość 5 m, wysokość otworu n.p.m.: 585 m, wysokość otworu nad dnem doliny ok. 10 m. Jaskinia o rozwinięciu poziomym, końcowe korytarze częściowo lub całkowicie zalane przez wodę. Jaskinia powstała w soczewie marmuru (dolomitu krystalicznego) eksploatowanego w kamieniołomie. Posiada duży sztuczny otwór za którym ciągnie się upadowo szeroki korytarz. Po prawej stronie znajduje się kilka niewielkich wnęk, a w stropie nieduże kominy. Po 10 m korytarz zakręca na zachód. Z lewej strony odchodzi 5 m korytarz stromo wznoszący się do góry, łączący się szczeliną z powierzchnią. Główny korytarz ciągnie się jeszcze ok. 15 m, a następnie przechodzi w wklinowującą się szczelinę. Przy końcu odchodzi od niego z lewej strony niski korytarz zalany wodą, po paru metrach przechodzący w syfon. Z prawej zaś strony korytarz przechodzi w salkę z jeziorkiem. Sala ta łączy się dwoma przejściami (jedno całkowicie zalane, drugie okresowo) z zalanym korytarzem. Korytarz ten przechodzi na zachód w szczelinę, a w przeciwnym kierunku po paru metrach niknie pod wodą (widać dalsze ciągi). W jaskini brak nacieków. Namulisko we wstępnej części składa się z próchnicy wymieszanej z liśćmi, dalej przechodzi w gruz. Głębokość wody do ok. 1,6 m. W jaskini w namulisku jak i w wodzie żyje liczna drobna fauna.

Jaskinia znana była już w XVIII w. Pierwszy opisał ją F. A. Zimermann w 1789 roku. Następnie była wielokrotnie odwiedzana przez licznych zoologów, którzy opisywali jej faunę. Jeszcze w latach dwudziestych XIX w. jaskinię stanowił prosty korytarz dalej zamulony. Dalsze odkrycia nastąpiły najprawdopodobniej w latach trzydziestych. Nie jest takie pewne czy kiedyś jaskinia nie posiadała (być może naturalnego) otworu bliżej koryta rzeki. W jaskini dokonywano także ciekawych odkryć paleontologicznych znajdując kości niedźwiedzia jaskiniowego i rosomaka. W ostatnich latach próbowano nurkować w końcowych korytarzach wydłużając długość jaskini.

Nie sposób pominąć tu etymologii nazwy Solnej Jamy. Według większości autorów jej opisów powodem takiego jej nazwania było podobieństwo występujących tu
dolomitów krystalicznych do soli. Wedle podań wypolerowane miejsca w jaskini powstały dzięki liżącym skałę zwierzętom. Jest to oczywiste nawiązanie do lizania soli, trudno jednak upierać się przy tym, że zwierzęta lizały twardy i słabo rozpuszczalny dolomit. Prawdziwa geneza jaskini jest „nieco” odmienna, otóż jaskinia powstała w wyniku rozpuszczania skały przez wody stagnujące, lub płynące czego dowodem jest bardzo nieregularna powierzchnia ścian.

(za: Andrzej Wojtoń / Góry i Alpinizm 3(15)/95)

  • /foto/9153/9153392m.jpg
    1989
  • /foto/5458/5458385m.jpg
    2015
  • /foto/5458/5458389m.jpg
    2015
  • /foto/5458/5458778m.jpg
    2015

szmojc°

Poprzednie: Pomnik poległych w I wojnie światowej (Międzylesie) Strona Główna Następne: Figura św. Jana Nepomucena I (Różanka)