Pierwszą wzmiankę o budowli na Trójgarbie podaje królewski lekarz uzdrowiskowy Dr. Rau w swojej książce Medizinisch-physkikalische Abhandlung uber die Heilquellen zu Altwasser in Schlesien nebst einen kurzen Beschreibung des Ortes und der Umgebung (rozprawa o źródłach leczniczych na Starym Zdroju wraz z krótkim opisem miejscowości i okolic) z 1835 r. który wspomina że już od wielu lat na szczycie znajduje się mała leśniczówka z oknami, zajęty przez królewskiego nadleśniczego Bräunera ze Starych Bogaczowic, który udostępnia ją dla przybyszy i kuracjuszy. August Zemplin, pierwszy lekarz uzdrowiska w Szczawnie, w swojej publikacji Die Brunnen- und Molken-Anstalt zu Salzbrunn (Instalacje dla wód mineralnych i kuracji mlecznych w Szczawnie) z 1841 r. podaje że nadleśniczy Bräuner udostępniał chętnym przybyszom lunetę (Fernrohr). W przewodniku po Szczawnie z 1860 r. schron na Trójgarbie nazywano Weidmannsruh (moose)