Wieś leży na pograniczu śląsko-wielkopolskim, a najstarsza o niej informacja pochodzi z 1440 r., z księgi archiwalnej, w której wymieniony został ks. Bernhard Gaffron, który pełnił wówczas funkcję proboszcza-zarządcy trzech parafii: Bralin, Trębaczów i Nowa Wieś. Z informacji tej wynika, że już wtedy istniała parafia i pierwszy miejscowy kościół, ale niestety nic bliższego o nich nie wiemy.

Nowa Wieś Książęca przez wiele wieków nosiła niemiecką nazwę – „Fürstlich Neudorf” (skracaną czasami do „Neudorf”) i aż do zakończenia I wojny światowej wchodziła w skład Wolnego Państwa Stanowego (zwanego potocznie księstwem sycowskim), utworzonego w październiku 1489 r. przez Władysława Jagiellończyka, króla Czech i Węgier, którego ostatnimi właścicielami byli książęta z rodziny Bironów von Kurland. Od stycznia 1920 r., na mocy ustaleń zawartych w traktacie wersalskim, znalazła się ona w obrębie państwa polskiego, odrodzonego po okresie zaborów.