Pierwsze historyczne wzmianki o Wigrach, rozpoczynają się już za czasów rodu Jaćwingów, którzy jako pierwsi zamieszkiwali tereny dzisiejszej Suwalszczyzny. Swego czasu na łowy przyjeżdżał tutaj również sam król Władysław Jagiełło. Pewnego dnia natknął się tu na niewielką pustelnię, a wieść o tym dotarła szybko do Krakowa. Dwa wieki później król Jan Kazimierz ufundował w tym miejscu kościół i klasztor dla 12 zakonników. Wierzył, że w ten sposób wyprosi u Boga łaski na odwrócenie ciągłych klęsk, jakie nawiedzały Rzeczpospolitą za czasów jego rządów. W 1668 roku Kameduli osiedli wtedy na niewielkiej wyspie na jeziorze Wigry. To miejsce było idealne, zgodne z regułami kamedulskiego zakonu, czyli z dala od ludzi, w odosobnieniu oraz w otoczeniu dzikiej puszczy i jeziora.

Kameduli byli gospodarnymi zakonnikami, mieszkali na Wigrach przez 132 lata. To oni założyli miasto Suwałki, okoliczne wsie i folwarki. Budowali drogi, obrabiali rolę i tworzyli fabryki, erem na Wigrach był wtedy jednym z najbogatszych w Europie. Kameduli mieszkali na wzgórzu w niewielkich domkach pustelniczych, czyli eremach. Zakonników wyróżniała wielka skromność, pracowitość i pustelniczy tryb życie. Niestety wkrótce drewniane zabudowania klasztoru i kościoła spłonęły, budowa nowej murowanej świątyni zajęła prawie 50 lat.

Zakonnicy weszli w posiadanie ogromnego majątku, jednak dobre czasy i rozkwit zakonu zakończył się wraz z rozbiorami. Władze pruskie skonfiskowały dobra Kamedułów, a w 1800 roku opuścili Wigry i przenieśli się do podwarszawskich Bielan. I i II wojna światowa doprowadziły do jeszcze większych zniszczeń budynków klasztoru. W późniejszych czasach na jego terenie był nawet szpital i więzienie dla jeńców wojennych. Niestety na swoją odbudowę klasztor musiał długo poczekać. Na szczęście to piękne miejsce podniosło się z ruin. Dziś możemy cieszyć oko wyremontowanym kompleksem klasztornym i korzystać z jego uroku.

Za: