Pierwszy, rycerski zamek zbudował tu książę Bogusław IV pod koniec XIII wieku. Od 1338 roku pozostawał w rękach Dowitzów, w końcu XVIII wieku zniszczał i opuszczony popadł w ruinę. Kilkakrotnie był przebudowywany, najpierw około 1400 roku, kiedy to stał się jedną z silniejszych warowni Pomorza. Następna przebudowa przekształciła go w renesansową rezydencję w pierwszej połowie XVI wieku. W czasie potopu jak większość polskich zamków został zniszczony przez Szwedów, ale dźwignięto go z ruin. Po opuszczeniu przez właścicieli został w początkach XIX wieku rozebrany. Do dziś zachowały się fragmenty murów obwodowych, wieża i ruiny budynków z wieku.