dariuszfaranciszek°: Dawny ewangelicki kościół cmentarny św. Trójcy powstał przed dawną bramą Wrocławską już po rozpoczęciu wojny 30-letniej przy poparciu ks. Henryka Wacława Podiebrada. Ściany wzniósł w latach 1622÷8 (wg własnego? projektu) książęcy nadworny murarz A. Walter. PW ciągu 2 następnych lat mistrz ciesielski J. Voyt wykonał pierwszy dach. Kościół konsekrowano w 1631 r. W 1642 r. dach pokryto dachówką. Po pożarze miasta z 1659 r. zastępczo pełnił funkcję kościoła parafialnego. Pod koniec XVII w (na polecenie ks. Krystiana Ulryka) wygłaszał w nim polskie kazania pastor Tomasz Pluta. 1931 odnowiony. 1945 spalony.
Obecnie kościół stanowi ruinę (z zachowanymi samymi murami kapitalnymi) w parku miejskim powstałym po 1945 na miejscu cmentarza. Gotycki, orientowany, murowany z cegły z jednouskokowymi przyporami przerywającymi bieg gzymsu podokiennego. Wzniesiony na planie krzyża prawie równoramiennego (ramię zach. dłuższe o przęsło) z półkoliście zamkniętymi ramionami. Elewacje zdobi gzyms okapowy z ułożonych na sztorc cegieł. W ostrołukowych wnękach znacznie od nich węższe otwory okien. Od zach., pd. i pn. na osiach ramion krzyża ostrołukowe otwory wejściowe (zamurowane) i ślepe okna nad nimi. W narożniku ramion (od NW) z XX w. dobudówki(krematorium?) zachował się wysoki czworoboczny komin. Niegdyś przekryty drewnianym stropem. Całość nakryta wielopołaciowym dachem krytym dachówką, z sygnaturką na skrzyżowaniu kalenic.