Pałac Działyńskich w Poznaniu – znajduje się na posesji Stary Rynek 78. Powstał w latach 1773–1776 w miejscu dwóch istniejących tu poprzednio kamienic. Jego pierwszym właścicielem był Władysław Roch Gurowski – marszałek wielki litewski. W 1808 znalazł się w posiadaniu rodu Działyńskich, których własnością pozostawał do 1880 roku, gdy zmarł bezpotomnie Jan Kanty Działyński. Następnym właścicielem był Władysław Zamoyski, który włączył pałac w stworzoną przez siebie Fundację Zakłady Kórnickie przekazaną w 1924 narodowi polskiemu. 17 października 1887 zamieszkał tu z żoną Heliodor Święcicki (drugie piętro). Przeniósł tu także swoją klinikę położniczą z ul. 27 Grudnia (Berlińskiej). Podczas walk w 1945 budynek doszczętnie spłonął. Odbudowano go w latach 1953–1957 zaniechano jednak odtworzenia skrzydła zachodniego i ogrodu francuskiego twierdząc, że były one wyrazem „kaprysu możnego właściciela” stanowiącego „wsteczny układ urbanistyczny”. Reprezentacyjna, barokowa elewacja wschodnia podzielona jest pilastrami w stylu korynckim. Fasadę wieńczy pochodząca z końca XVIII wieku attyka z tympanonem w którym znajduje się herb Działyńskich – Ogończyk. w pobliżu którego znajdują się postacie rzymskich legionistów z XIX wieku. Na attyce znajdują się płaskorzeźby przedstawiające rzymski pochód ofiarny (po prawej od tympanonu) i tryumfalny (po lewej). Na szczycie attyki, ponad tympanonem, wznosi się ścięty obelisk na którym siedzi pelikan – symbol ofiarności i poświęcenia (pelikan w heraldyce) – jest to rekonstrukcja. W czasach zaborów pelikan miał symbolizować orła i tak jest często do dziś odczytywany. Po jego bokach znajdują się panoplia.
Źródło opisu i więcej informacji: Wikipedia
/Petroniusz/