Wnętrze przekryte drewnianym dachem z widoczną więźbą otaczają drewniana empora wsparta na słupach i chór muzyczny tworzące jedną całość. Organy o 21 głosach, 30 rejestrach i 1.120 piszczałkach wyróżniające się silnym głosem wykonał w 1840 r. jeleniogórski mistrz L. F. Buckow. Pierwsze dzwony (dar królowej Elżbiety), które odlał jeleniogórski ludwisarz Siefert w latach I w. św. zostały przekazane na cele wojskowe. Nowe dzwony zakupiono w 1923 roku za pieniądze zebrane wśród ludności.
We wschodniej części świątyni jest półkolista apsyda, we wnętrzu której ustawiony był ołtarz główny, spalony w 1946 roku. Obecny, barokowy drewniany, polichromowany ołtarz z XVIII w. pochodzi ze zburzonego ewangelickiego kościoła w Miszkowicach. Razem z ołtarzem w 1951 r. przywieziono barokową ambonę i klasycystyczną chrzcielnicę. Pierwotną figurę ołtarzową Chrystusa (obecnie na zapleczu koscioła) zastąpiono w 1951 r. obrazem z Karpacza. W 1953 roku ten obraz został usunięty i zastąpiono go nowym z Sercem Jezusa.