 |
 |
||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Resursa Obywatelska w Warszawie – budynek przy ulicy Krakowskie Przedmieście 64 w Warszawie, zaprojektowany przez Edwarda Cichockiego i wybudowany przez Leona Karasińskiego w latach 1860–1861. Siedziba Warszawskiej Resursy Kupieckiej w latach 1861–1939. Po II wojnie światowej siedziba Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”. W XVI i XVII wieku posesja była własnością Aleksandra Lubomirskiego. Między 1740 i 1743? rokiem – gdy posesja była własnością Antoniny Zamoyskiej – postawiono tu ...
Resursa Obywatelska w Warszawie – budynek przy ulicy Krakowskie Przedmieście 64 w Warszawie, zaprojektowany przez Edwarda Cichockiego i wybudowany przez Leona Karasińskiego w latach 1860–1861. Siedziba Warszawskiej Resursy Kupieckiej w latach 1861–1939. Po II wojnie światowej siedziba Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”. W XVI i XVII wieku posesja była własnością Aleksandra Lubomirskiego. Między 1740 i 1743? rokiem – gdy posesja była własnością Antoniny Zamoyskiej – postawiono tu pierwsze zabudowania frontowe, przekazane w użytkowanie bernardynom. Autorstwo projektu zbudowanego tu wtedy pałacu przypisywane jest Józefowi Fontanie. Od 1754 roku pałac przeszedł na własność biskupa Andrzeja Stanisława Załuskiego. Po kolejnych, wielokrotnych zmianach właścicieli i braku modernizacji, budynek utracił cechy reprezentacyjne i stał się kamienicą czynszową. W 2. połowie XVIII wieku pałac należał do Ludwiki z Poniatowskich Zamoyskiej. W latach 1801–1805 był wynajmowany emigracyjnemu królowi Francji Ludwikowi XVIII. W 1860 roku nieruchomość przeszła na własność Towarzystwa Nowej Resursy (czyli istniejącego od 1820 roku stowarzyszenia kupców i małych przedsiębiorców), które wyburzyło stary pałac i rozpisało konkurs na projekt nowego budynku. W latach 1860–1861 zrealizowano budynek na podstawie syntezy zwycięskiego projektu Edwarda Cichockiego (głównie fasada) i projektu Leona Karasińskiego (głównie wnętrza), który zajął II miejsce. Na parterze mieściły się sklepy, pozostała część budynku była przeznaczona na cele reprezentacyjne – odbywały się tu bale, koncerty, zjazdy, wystawy i uroczystości resursy. Nowo zbudowany gmach należał do najwcześniejszych w stolicy budynków reprezentujących styl eklektyczny, łącząc cechy neorenesansu, neobaroku i neoklasycyzmu. W 1925 roku budynek odwiedziła Maria Skłodowska-Curie, gdzie spotkała się z profesorami fizyki i chemii na herbatce. Gmach został spalony w 1939 roku. Został odbudowany w latach 1948–1950 według projektu i pod kierunkiem Michała Ptic-Borkowskiego z przeznaczeniem na dom wczasowy. Obecnie w budynku tym mieści się siedziba Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, Press Clubu Polska oraz Polskiej Izby Turystyki. Od początku XXI wieku prowadzony jest remont budynku, dzięki czemu odzyskuje dawny blask.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Źródło opisu: Wikipedia 
/Petroniusz/ |
|||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|