Barbakan w Warszawie – barbakan wzniesiony około 1548 jako element warszawskich murów obronnych – przedbramie Bramy Nowomiejskiej Starego Miasta. Ceglana budowla ma formę wysuniętej przed fosę półokrągło zakończonej dwukondygnacyjnej bastei przejazdowej. Jej projektantem był architekt Jan Baptysta z Wenecji. Na przełomie XVI i XVII została ona zwieńczona renesansową attyką. Już w chwili jego wybudowania barbakan był anachroniczny i nie spełniał poważniejszych funkcji obronnych, głównie wskutek rozwoju artylerii. Tylko raz w swej historii uczestniczył w obronie Warszawy – podczas potopu szwedzkiego, kiedy to wojska króla Jana Kazimierza odbijały go 30 czerwca 1656 z rąk szwedzkich. W XVIII w. barbakan częściowo rozebrano, a w XIX w. jego pozostałości włączono w obręb nowo wybudowanych w jego miejscu kamienic. W latach 1937–1938, pod kierownictwem Jana Zachwatowicza zrekonstruowano fragment murów oraz zachodnią część mostu Barbakanu dzięki wyburzeniu stojącego w tym miejscu domu. Do zburzenia w 1944 w miejscu Barbakanu znajdowała się kamienica Piwnica Gdańska z adresem ul. Nowomiejska 18/20. Podczas oblężenia Warszawy w 1939 oraz powstania warszawskiego cała zabudowa Starówki uległa zniszczeniu. Po wojnie Biuro Odbudowy Stolicy postanowiło nie odbudowywać kamienic okalających dawne mury miejskie. W zamian postanowiono odsłonić ich pozostałości i odbudować Barbakan. Rekonstrukcji dokonano w latach 1952–1954 pod kierownictwem Wacława Podlewskiego na podstawie XVII-wiecznych rycin. Obecnie w Barbakanie znajduje się stała wystawa Muzeum Warszawy (czynna w sezonie letnim) poświęcona Staremu Miastu oraz murom obronnym Starej Warszawy. Na wewnętrznym murze znajduje się tablica z piaskowca upamiętniająca żołnierzy i mieszkańców walczących w czasie potopu szwedzkiego, wmurowana w trzechsetną rocznicę wyzwolenia miasta (1956).
Źródło opisu: Wikipedia
/Petroniusz/