Obóz powstał prawdopodobnie w roku 1943 (data sporządzenia planu przyłączenia obozu do sieci wodociągowej) i funkcjonował do roku 1945. Wg słów najstarszych mieszkańców był to obóz jeńców francuskich. W okolicy istniały jeszcze dwa podobne obozy: jeden na zawsze zniknął pod pobliską hałdą (razem ze zbiorową mogiłą pomordowanych jeńców), drugi znajdował się gdzieś na Wzgórzu Matyldy. Jeńcy pracowali w rafinerii IG Farben, prawdopodobnie przy wytwarzaniu benzyny syntetycznej (ciekawy artykuł na temat rafinerii „Mathildenhöhe” pod linkiem: ). W latach 1946-1959 na terenie obozu znajdowały się koszary LWP a następnie od 1949 r. Wojskowego Korpusu Górniczego. Jak powiedział jeden z mieszkańców skoszarowano tam „obszarników” nie pasujących do ówczesnego systemu i "wrogów Polski Ludowej". Żołnierze pracowali w pobliskiej Kopalni Węgla Kamiennego „Bolesław Chrobry”. Obecnie dawny obóz to osiedle mieszkaniowe. Ogrodzenie okalające obóz zostało rozebrane, pozostały tylko trzy słupy bramy wjazdowej. Dawne baraki obozowe, magazyn, dowództwo (ledigenheim?) i szpital to obecnie domy mieszkalne (pierwotna bryła większości budynków została zmieniona przez dobudowane loggie). Obozowa stróżówka, która w czasie, gdy były to polskie koszary pełniła rolę aresztu, dzisiaj pełni funkcję pomieszczeń gospodarczych (garaże, komórki, gołębnik). Z dawnych zabudowań obozowych do dnia dzisiejszego nie dotrwały dwa budynki:

kuchnia ze stołówką, która po wyprowadzce polskiego wojska pełniła różne funkcje: pijalni, sklepu, rozlewni wód; później przez jakiś czas budynek stał opuszczony, a dwa lub trzy lata temu spłonął i został rozebrany;

mały budynek, którego niemiecka nazwa ma coś wspólnego z odwszawianiem (entlausung) – obecnie na jego miejscu są małe ogródki mieszkańców.