MENU
Żerków. Hotel Maiwalda, browar (?, młyn, cukrownia i stocznia.

Dodał: maras° - Data: 2018-01-21 18:28:23 - Odsłon: 2401
Lata 1905-1909


Miejscowość Żarków Górny to część miasta.
Kod GUS TERYT miejscowości Żarków Górny to 1061788.
Miejscowość podstawowa dla Żarków Górny to Głogów.

Dawniej wieś, od II połowy XIX w. osada przemysłowa, położona 2 km na płd.-wschód od Głogowa, od 1938 r. w granicach Głogowa (niemiecka nazwa: Zarkau). Obecnie nazwa stosuje się do zabudowań dawnego Żarkowa Górnego (Osiedle Żarków).
Wieś Żarków wzmiankowana została po raz pierwszy w 1307 r. w metryce głogowskiego klasztoru klarysek, w związku z nadaniem im tam przez księcia Henryka III trzech włók gruntu. Przyjmuje się jednak, że powstała ona wcześniej. Należy bowiem do tych wsi, założonych przed okresem kolonizacji niemieckiej, które aż po XIX w. określane były potocznie jako „Polnische Dörfer” („Polskie Wsie”). Przekaz z 1488 r. mówi o stacjonowaniu w Żarkowie połączonych wojsk węgiersko-śląskich, oblegających księcia Jana II Żagańskiego w Głogowie. Wieś przy tym znacznie ucierpiała. W 1547 r. Żarków padł ofiarą pożaru. Około 1615 r. miasto zakupiło łąki przylegające do Nosocic i Żarkowa, z którym sąsiadowały wówczas głogowskie przedmieścia. Podczas wojny trzydziestoletniej wieś dzieliła niedole pustoszonego Głogowa. W XVII-XVIII w. Żarków składał się z trzech wyodrębnionych części. Według danych z końca XVIII w. (Zimmermann), pierwsza składała się z folwarku, około 10 gospodarstw i młyna (62 mieszkańców) i należała do klasztoru klarysek. Druga część składała się z siedmiu gospodarstw (35 mieszkańców) i należała do kamery miejskiej. Trzecią część stanowił mały folwark panny Brendelin, z 9 mieszkańcami (był on od 1625 r. własnością jezuitów, w 1763 r. utracili go oni na rzecz książąt Schönaich–Carolath). W 1813 r. Żarków był całkowicie spalony przez wojska francuskie. Odbudowany został następnie w nieco większym oddaleniu od miasta. W 1858 r. miejscowość liczyła 219 mieszkańców. W 1875 utworzony został urząd stanu cywilnego (Standesamt Zarkau) obejmujący zasięgiem miejscowości: Żarków (Zarkau), bytnik (Beuthnig), Górkowo (Gurkau), Nosocice (Noßwitz). Od ostatniej ćwierci XIX w. notuje się rozwój Żarkowa jako osady przemysłowej. Uruchomiona w 1871 r. linia kolejowa z Głogowa do Legnicy, w pierwszych miesiącach brała początek na stacji Żarków Dolny (Nieder Zarkau). W 1890 r. u ujścia Czarnej do Odry rozpoczęła działalność stocznia rzeczna, z czasem największa w całym biegu rzeki. W tym samym roku połączono w jedną gminę Żarków Górny z Dolnym, znajdującym się w sąsiedztwie dzisiejszej ulicy Żarkowskiej. W następnych latach powstały: mleczarnia, cukrownia (1897), młyn parowy („Glogauer Mühlenwerke”, 1904), fabryka likierów i inne, drobne, zakłady. Wybudowanie w latach 1895-1896 w Górnym Żarkowie koszar dla l. batalionu 58. regimentu piechoty, wzmocnionego w 1909 r. kompanią karabinów maszynowych, nadało militarną rangę tej wschodniej flanki Głogowa. W 1905 r. miasto wykupiło dobra, obejmujące 96 ha. W 1910 r. miejscowość liczyła 453 mieszkańców. Oprócz nich w koszarach stacjonowało 600 żołnierzy. W połowie lat 30. w sąsiedztwie Żarkowa wybudowano koszary artyleryjskie im. miasta Lüttich. W 1945 r., znalazły się one w ogniu ciężkich walk, zostały zniszczone, a po wojnie rozebrane. Próby przyłączenia całej miejscowości do miasta, podejmowane od 1911 r., były stale odrzucane przez zarząd gminy. Należała ona do najbardziej dochodowych (podatki) w całym powiecie. W 1931 r. do Głogowa przyłączono część terenu gminy, resztę w 1938 roku. Jednakże stocznia i cukrownia pozostały w nowo utworzonej gminie Urstetten (dawniej Nosswitz, Nosocice).
Po wojnie Żarków był na krótko siedzibą gminy, zanim został ponownie włączony w granice miasta. Z czasem nazwa Żarków utrwaliła się wyłącznie w odniesieniu do Żarkowa Górnego. W znajdującym się tam kompleksie zabudowań po dwóch majątkach, zlokalizowano już w 1945 r. siedzibę majątku miejskiego, piekarnię, warsztaty i hotel. Sam majątek o powierzchni 89 ha gruntów ornych i 65 ha łąk stał się głównym zapleczem żywnościowym dla Głogowa. W 1953 r. przejęty został przez PGR Żukowice i powiększony do 207 ha, a od 1957 r. znajdował się jako wydzielona jednostka, pod zarządem nowo utworzonej w Żarkowie Rocznej Szkoły Rolniczej. Majątek ostatecznie uległ likwidacji w wyniku wykupu gruntów pod zabudowę przez miasto. Szkoła, po kilkukrotnych reorganizacjach, przekształcona została w r. 1977 w Zespół Szkół Rolniczych im. Macieja Rataja. Koszary – podczas wojny więziono tam jeńców brytyjskich - zaadaptowane zostały na mieszkania zakładowe i komunalne. Obecnie Żarków stanowi niewielka enklawę, wyróżniającą się historyczną zabudową w otoczeniu nowego budownictwa osiedlowego,źródło: - FM

  • /foto/92/92226m.jpg
    1890 - 1906
  • /foto/9003/9003706m.jpg
    1900 - 1903
  • /foto/190/190878m.jpg
    1900 - 1907
  • /foto/223/223924m.jpg
    1900 - 1907
  • /foto/8142/8142186m.jpg
    1900 - 1907
  • /foto/315/315953m.jpg
    1900 - 1920
  • /foto/322/322160m.jpg
    1910
  • /foto/376/376267m.jpg
    1910 - 1914

Aukcje internetowe

Poprzednie: Kamienica nr 35 Strona Główna Następne: Widoki z Twierdzy Kłodzkiej