Jest to najbardziej charakterystyczny obiekt w Lądku Zdroju, wręcz wizytówka miasta. Budynek został zbudowany w latach 1678-79 na polecenie hrabiego Zygmunta Hoffmanna, odkrywcy źródła bijącego w tym miejscu do dnia dzisiejszego. Wzorem dla budowniczych była łaźnia turecka w Budzie. W kopule umieszczono relikwie śś. Sebastiana, Antoniego i Romana oraz Świętego Krzyża. Miało to wspomóc lecznicze właściwości wody. Z dawnych zapisków wiemy, że na balkonie nad basenem przebywali muzykanci, którzy swoim graniem umilali czas gościom kąpielowym.

Blisko 200 lat po zbudowaniu obiektu przystąpiono do jego przebudowy. Zmieniono elewację zewnętrzną nadając jej neobarokowy wygląd oraz zamontowano w pomieszczeniach wokół basenu nowoczesne na owe czasy urządzenia kąpielowe. W takim stanie budynek przetrwał do II wojny światowej. Po wojnie obiekt przejęli Rosjanie, którzy użytkowali go przez kolejne osiem lat. Jak większość rzeczy, pozostawili go zdewastowanego, konieczny był natychmiastowy remont. Dzisiaj lśni czystością i jak wspomniano na wstępie, jest wizytówką Lądka Zdroju. Wewnątrz Zakładu znajduje się źródło „Wojciech”, zasilające także basen.

Mury Zakładu Przyrodoleczniczego „Wojciech” gościły w swych wnętrzach wiele sławnych osobistości świata polityki i sztuki. Najważniejszym był z pewnością król pruski Fryderyk II, który od 5 do 24 sierpnia 1765 roku leczył swoje zdrowie, kąpiąc się w wannie wypełnionej wodą ze źródła. Wizyta władcy zrobiła lądeckiemu uzdrowisku doskonałą reklamę, bo przecież skoro leczyła się tu koronowana głowa, to miejsce musi być godne polecenia. Lądczanie chcieli nawet zmienić nazwę Zakładu nadając mu imię Fryderyka II, ale ten nie zgodził się na to, uważając, że zdrojowisko musi zapracować na swoją sławę właściwościami wód, a nie wizytami sławnych gości. Za www. Nasze Sudety. Autorem projektu był Hermann Volkel z Nysy. W 1984 roku zamknięto zakład przyrodoleczniczy „Wojciech” i znajdującą się w nim część mieszkalną dla kuracjuszy - sanatorium „Stefan” i przystąpiono do remontu kapitalnego. Jednak z powodu braku środków finansowych wykonano jedynie wyburzenia i roboty murarskie w części sanatoryjnej i wstrzymano remont. W czerwcu 1991 r. ponownie rozpoczęto remont, który przebiegał intensywnie. 22 lutego 1994 r. oddano do użytkowania komfortowo wykonaną i wyposażoną część sanatoryjną na 47 miejsc w 23 pokojach. 23 kwietnia 1997 r. otwarto część zabiegową z reprezentacyjnym holem, wspaniałym basenem oraz z przepiękną pijalnią wody leczniczej, której nigdy uprzednio nie było w tym obiekcie. 7 sierpnia 1998 roku przekazano część kąpielową, z marmurowymi wannami, której wystrój znacznie przewyższał jej stan. Za Nasze Sudety. Jesienią 2018 r. wymieniono okna w kopule. W 1948 r. (kiedy obiekt był w zarządzie Sowietów) obiekt nazywał się Sanatorium św. Wojciecha (patron Polski) przy pl. 3 Maja. Kiedy stał się anonimowym Wojciechem i na czyje polecenie? uzupełnił. Z. Waluś.
Na potrzeby marketingowe używana jest nazwa obiektu "Zdrój Wojciech".