Najbardziej charakterystycznym miejscem Drzonowa jest tamtejszy Pałac i Park. Pałac usytuowany jest w środku wsi, przy krzyżujących się drogach z Leśniowa, Buchałowa i Dobrej. Na drogę wychodzi elewacja południowa, fasada zaś zwrócona jest na północ w stronę parku o niedużej powierzchni, urozmaiconego małym stawkiem. Zabytkowy park rozciąga się wzdłuż granicy wioski, omijający teren przykościelny. Jego zachodnią granicę wyznacza aleja kasztanowa, biegnąca wzdłuż bocznej elewacji pałacu i prowadząca do dawnego podwórza gospodarczego na północ od parku. Niegdyś podwórze zamykały trzy pierzeje zabudowań folwarcznych.
W skąpej literaturze tyczącej historii Drzonowa brak jest wzmianek odnoszących się do historii pałacu. Jedyną przesłanką pozwalającą w przybliżeniu określić czas jego budowy oraz późniejszych zmian są dwie umieszczone w tympanonie daty – rok 1816 i 1868. Na początku XIX wieku Drzonów znajdował się jeszcze w rękach zasiedziałej tu już od XVII wieku rodziny von Misitschek. Wzniesiony w tym czasie pałac, którego budowę ukończono jak należy sądzić około 1816 roku, powstał z inicjatywy nieznanego z imienia przedstawiciela tej rodziny, być może ojca nieletnich braci baranów von Misitschek. Zbudowana w pierwszym dwudziestoleciu XIX wieku drzonowska siedziba została nieznacznie tylko zmieniona podczas przebudowy w roku 1868. Przebudowa ta nie zmieniła w zasadniczy sposób ani bryły pałacu ani też układu jego wnętrz. Do korpusu pałacu o identycznym jak poprzednio gabarycie przystawiono wieloboczne ryzality – w elewacji wschodniej i południowej – bądź wykusz jak w elewacji zachodniej; przebudowano środkową partię fasady oraz wprowadzono dość radykalne zmiany w elewacji południowej. Mimo, że elewacje zostały zmienione w pięćdziesiąt lat po jego wzniesieniu, to jednak przebudowa ta nie zatarła zasadniczych cech pozwalających włączyć architekturę pałacu w Drzonowie do licznej grupy obiektów powstałych pod wpływem działalności Davida Gilly’ego, takich np. jak pałac w Sieglitz. Nieznany z nazwiska projektant drzonowskiej siedziby, pozostający pod wpływem czołowych architektów berlińskich, opracował zgodnie z obowiązującymi tendencjami również wnętrze obiektu. Na uwagę zasługuje tutaj sposób rozwiązania hallu, którego przesklepiona partia oddzielona jest arkadą, zlokalizowanie głównej sali nie na osi budynku lecz z boku oraz nieeksponowanie klatki schodowej.
[Źródło: publikacje Stowarzyszenia Przyjaciół Gminy Świdnica ]
Muzeum zostało założone w 1985r. Jest w czołówce tego typu muzeów obok warszawskiego i "Orła Białego" w Skarżysku. Jest jedynym na terenie polskiego Nadodrza. Ma ciekawe zbiory, szczególnie broń pancerna i lotnicze (perełki to SM1, SM2, Mi-4). Posiada także eksponaty związane z historią wojskowości powszechnej i polskiej od czasów średniowiecza do obecnych. Posiada stałe ekspozycje "Broń dawna", "Żołnierz Polski 1914-1945" (ze szczególnym naciskiem na rolę kobiet w Wojsku Polskim), "Wojsko Polskie po 1945r.", "Gabinet Myśliwski". Na placu muzealnym stoi 25 samolotów oraz 5 śmigłowców, a także oryginalny "Skansen Fortyfikacyjny". Strona Muzeum: . [bonczek/hydroforgroup/2008]