1
 |
 |
||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
W obrębie zespołu znajdują się dwie części: „Stary Zamek” (1793 r.)
 i otaczający go park (pocz. XIX w.) oraz znacznie bardziej rozległa część, założona przy „Nowym Zamku” (1909 - 1911) . Obie części założenia, o pow. ok. 6 ha, są od siebie oddzielone wodami jeziora Lubiąż i skomunikowane drewnianym pomostem. Na terenie zespołu zachowane ...
W obrębie zespołu znajdują się dwie części: „Stary Zamek” (1793 r.)
Pokaż więcej
Pokaż mniej
i otaczający go park (pocz. XIX w.) oraz znacznie bardziej rozległa część, założona przy „Nowym Zamku” (1909 - 1911) . Obie części założenia, o pow. ok. 6 ha, są od siebie oddzielone wodami jeziora Lubiąż i skomunikowane drewnianym pomostem. Na terenie zespołu zachowane są budynki bażanciarni (pocz. XX w.) i kordegardy (1910 r.), altana, ob. budynek mieszkalny (1909 r.), stajnie (pocz. XX w.) i brama wjazdowa do parku (po 1910 r.). „Stary Zamek” usytuowany jest na płd. - zach. od brzegu jeziora. Budynek posadowiono na wysokiej skarpie, zabezpieczonej murem oporowym wzdłuż drogi. Za rezydencją, po jej płn. i płn. - zach. stronie, rozciąga się park założony na terenie łagodnego stoku, lekko opadającego w stronę jeziora. Zach. granicę założenia wyznacza kamienny mur, od płn. - brzeg jeziora, zaś od płd. i wsch. - ciągi komunikacyjne. Wjazd na dziedziniec reprezentacyjny prowadzi przez bramę od strony wsch., zlokalizowaną na wysokości elewacji szczytowej. Ta część założenia miała charakter honorowego podjazdu z ozdobnym klombem pośrodku. Malowniczy krajobraz tej części parku upiększa rzeczka Lubna, przepływająca z płn. od jeziora Lubiąż na płd. do jeziora Krajnik.
Po zach. stronie pałacu przejście nad rzeczką prowadziło przez kamienny mostek w stronę parku i dalej do furty w murze, wiodącej do miasteczka. Po płn. stronie pałacu otwierała się oś widokowa na jezioro poprzez obszerną, wydłużoną polanę, z okrągłym gazonem na osi tarasu. W parku zachowała się dawna bażanciarnia. Z pałacu do jeziora przejście zapewniały dwie równoległe ścieżki spacerowe, wytyczone na obrzeżu polany widokowej w układzie płn. - płd. W zach. części parku, za rzeczką, układ dróg tworzył kształt dwóch półkolistych łuków. Ścieżki parkowe schodząc w dół, łączyły się z aleją w formie promenady wzdłuż brzegu jeziora. Drzewostan parku tworzy luźne grupy wypełniające wnętrza polan i fragmentarycznie zachowane nasadzenia alejowe wzdłuż dróg spacerowych. Przeważają gatunki rodzime, takie jak: klon zwyczajny, wiąz szypułkowy, grab pospolity, dąb szypułkowy. Brzeg jeziora i rzeczki porastają zwarte grupy olszy czarnej. Równocześnie z budową nowej rezydencji zwanej „Nowym Zamkiem” w latach 1909 -1911, po płn. stronie zatoki jeziora Lubiąż, zakomponowano park w typie krajobrazowym, którego autorstwo przypisuje się Georgowi Potente (1876 - 1945). Tę część parku założono w miejscu dawnych ogrodów. Do założenia pałacowo-parkowego prowadzą dwa wjazdy: od wsch., przez kordegardę i od płn. - ulicą Zamkową. „Nowy Zamek” od frontu, zwróconego w kierunku płn., poprzedzony jest dziedzińcem honorowym. Od strony elewacji tylnej znajduje się rozległy taras, z którego otwiera się widok na jezioro. Z tarasu wiedzie zejście schodami w stronę ozdobnej studni, stojącej przy brzegu jeziora. Przy zamku zachowały się ozdobne elementy rzeźb i małej architektury w postaci kamiennych waz, figur, ławek, obelisków oraz innych elementów dekoracyjnych. Od strony tarasu założenie urozmaicała różnorodna i dekoracyjna roślinność. Komunikację w parku zapewnia dobrze rozwinięta sieć utwardzonych dróg i ścieżek spacerowych o długim i łagodnym przebiegu. Kompozycja parku wyróżnia się interesującym drzewostanem, który wypełnia wnętrza polan pomiędzy wytyczonymi drogami parkowymi. Oprócz gatunków rodzimych, takich jak: dąb, akacja, klon, sosna i kasztanowiec występują tu również: dąb burgundzki, piramidalny, perełkowiec japoński, klęk, jodła balsamiczna i grab dębolistny - pomnik przyrody. Znajduje się również wiele elementów małej architektury. Do dziś istnieje połączenie obu rezydencji - „Nowego” i „Starego Zamku” - przez drewniany most, przecinający zatokę jeziora. Układ przestrzenny założenia parkowego zachował się w pierwotnych granicach. Najbliższe otoczenie rezydencji w latach powojennych zostało częściowo przekomponowane i utraciło swój reprezentacyjny charakter. W części parku przy „Nowym Zamku” wprowadzono współczesną zabudowę, dewaloryzując tym samym kompozycję założenia. W ostatnich latach teren parku został uporządkowany i poddany wstępnym zabiegom pielęgnacyjnym. Źródło - Gminny program opieki nad zabytkami gminy Lubniewice |
|||||||||||||||||||||
|
||
|
||
|
||
