23 marca 1957 roku w Sieroszowicach dowiercono się do skał w których niebawem opisano mineralizację związkami miedzi i innych cennych pierwiastków. Po kilku miesiącach, kolejny otwór wiertniczy, odległy o kilkadziesiąt kilometrów w Lubinie, potwierdził, jak się później okazało, epokowe odkrycie dla regionu. Spowodowało to intensywny rozwój kolejnych prac poszukiwawczych.

Dwa lata po pierwszym sukcesie, w kwietniu 1959 roku zespół pod kierownictwem Jana Wyżykowskiego przedstawił oficjalnie pierwszą dokumentację nowego złoża. Okazało się ono dużo większe od oczekiwań, a przecież prace poszukiwawcze ciągle trwały.

Oprócz treści typowo złożowo-geologicznych, w rozdziale pt. „Zarys stosunków gospodarczych rejonu złoża” jeden z dokumentujących Mgr J. Tomaszewski tak opisał Polkowice:

„Rejon złoża Sieroszowice-Lubin należy do obszarów o typie gospodarki rolniczo-leśnej o niskim stopniu uprzemysłowienia. Centrum administracyjne i gospodarcze stanowi miasteczko Lubin Legnicki. [...] Drugim węzłowym punktem jest niewielka osada Polkowice, będąca siedzibą Gromadzkiej Rady Narodowej. [...]

Osada Polkowice liczy obecnie około 2000 mieszkańców, jest ono zniszczone w 30% i to zarówno przez wojenne działania, jak i przez późniejszy brak konserwacji i remontów nieużywanych budynków. Osada jest w całości zelektryfikowana, brak jest natomiast sieci wodno-kanalizacyjnej. Zaopatrywanie w wodę pitną następuje za pomocą ok. 20 studzien zaopatrzonych w pompy ręczne, czerpiące wodę z piaszczystych wkładek plejstocenu. […]

W Polkowicach obecnie są czynne: zakład mleczarski (20 %), gorzelnia, warsztaty mechaniczne P.G.R. Ponadto w Polkowicach jest nieczynna obecnie powodu braku maszyn roszarnia lnu, zamieniona na magazyn lnu i konopi. […]

Na całym obszarze […] jest brak czynnych cegielni. Wszystkie istniejące cegielnie są całkowicie zdewastowane. Zabudowania stoją przeważnie w ruinie, miejscami pozostały tylko kominy pieców. Odkrywki eksploatacyjne są zalane wodą i zarośnięte krzewami. Cegielnie istniały kiedyś w miejscowościach: Niemstów, Biedrzychowa (dwie), Polkowice, Koźlice, Małomce, Buczyna i Bądzów. Obecnie czynna jest tylko położona na południe od złoża cegielnia w Chocianowie. […]”

Było to szare tło późniejszego miedzianego rozwoju obecnego ponad dwudziestotysięcznego miasta.