Kościół katolicki * – pierwotnie pod wezwaniem św. Katarzyny. Po II wojnie światowej pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej. Odpust: 7 października.

Na wzniesieniu w centrum wsi w 2 połowie XIII w. został postawiony z kamienia i rudy darniowej wczesnogotycki kościół, otoczony kamiennym murem. Jednonawowy z prostokątnym prezbiterium. Do prezbiterium od strony północnej przylega kwadratowa wieża z zakrystią. Początkowo miała ona charakter obronny, o czym świadczą zachowane do dzisiaj otwory strzelnicze. Po wielokrotnych remontach w XVIII w. otwory te zostały w większości przekształcone, a w 1766 r. został założony obecny hełm wieży.

Wnętrze kościoła nakryte jest stropami, w nawie głównej wspartymi na trzech drewnianych i rzeźbionych słupach z zastrzałami. Prezbiterium posiada wypukłe sklepienia, a zakrystia – kolebkowe. Przy czym wnętrze prezbiterium nakryte pułapem w kształcie skrzyni jest wyższe od nawy głównej. To właściwa cecha dla XIII wiecznych świątyń. Ściany pokryte są późnogotycką polichromią odsłoniętą w latach 1964-1973. Wnętrze od północy i zachodu obiegają drewniane empory wsparte na drewnianych słupach. Są one pozostałością po protestantach, którzy użytkowali kościół w XVI i XVII w. Od strony południowej znajdują się dwa ostrołukowe wejścia, a w ścianie prezbiterium od strony wschodniej zachowało się pierwotne wąskie, dwustronnie rozglifione okno. Unikalną konstrukcją jest gotycka więźba dachowa.

W linii muru od południa znajduje się prostokątna brama z wejściem zamkniętym od wewnątrz ostrołukowo, a na zewnątrz prostokątnie. Nakryta jest dachem czterospadowym. Zapewne, tak jak mury, powstała w XIV-XV w. Pierwotnie z murami była wyższa – dwie kondygnacje. W XIX w. obniżona.

W prezbiterium, obok ołtarza, znajdowało się zejście do podziemnej krypty, w której spoczywali „szlachetnie urodzeni”. W kościele jest także stara chrzcielnica, na której jest m.in. herb rodziny von Rechenbergów oraz relief z datą 1583 i nazwiskiem von Berge. Kościół posiadał również stare dzwony, które w czasie ostatniej wojny wywiezione zostały do Niemiec.

Przez drugą połowę XVI w. aż do 1654 r. kościół był we władaniu protestantów. Po nich zachowały się wspomniane już drewniane empory. Przy kościele przez okres średniowiecza do połowy XVI w. funkcjonował cmentarz. Potem zmarłych grzebano na nowym cmentarzu, który istnieje do dzisiaj. Do 1810 r. kościół katolicki w Niwiskach, jako filia parafii katolickiej w Drągowinie, należał do zakonu augustianów w Żaganiu.

Po wojnie kościół w Niwiskach pozostał – tak jak to było przed wojną – kościołem filialnym i jest pod wezwaniem Matki Boskiej Różańcowej. Parafia znajduje się w Drągowinie.

* Kościół p.w. św. Katarzyny w Niwiskach – jak podaje w opracowaniu Hanna Golasz z Uniwersytetu Wrocławskiego (opracowanie dostępne jest w Archiwum Wojewódzkiego Oddziału Służby Ochrony Zabytków w Zielonej Górze, sygn. 434) - nie występuje w źródłach historycznych. Krotki opis budowli przekazał w 1891 r. Hans Lusch, który datował ją na rok 1500. Wobec braku wzmianek źródłowych określenie czasu powstania kościoła możliwe jest na podstawie analizy architektonicznej obiektu. Za tym, że kościół powstał w 2 połowie XIII w. przemawiają: układ asymetryczny z prostokątnym prezbiterium, którego sklepienie w kształcie skrzyni jest wyższe od pułapu nawy głównej, szeroko rozglifione okna, formy występujące w słupach nawy, które składają się z trzech elementów: wysokiego cokołu, trzonu i głowicy.

Za