Kościół filialny p.w. Św. Józefa Oblubieńca wzniesiony został w 1909 roku (data czytelna na chorągiewce) w miejscu ewangelickiego, drewnianego kościoła. Wcześniejsza świątynia wzniesiona w konstrukcji drewnianej, odnotowana w inwentarzu Lutscha, ufundowana została w 1536 roku przez braci Wiganda i Hansa von Sachenkirch dla gminy ewangelickiej, w 1785 roku określona została jako "Kapelle".
Obecna budowla o formach neoromańskichjest orientowana, założona na planie prostokąta z salowym wnętrzem i pięciobocznie zamkniętym prezbiterium, od południa przylega kaplica na planie kwadratu, od północnego wschodu - zakrystia na planie litery "L". Nawa kryta jest dachem czterospadowym z drewnianą sygnaturką, prezbiterium - dachem dwuspadowym. Mur otaczający cmentarz przykościelny pochodzi z okresu przebudowy obecnej świątyni, na jego licu umieszczono pochodzące z poprzedniego kościoła płyty epitatijne.