Na południe od kościoła znajduje się budynek klasztoru, który został wzniesiony w latach 1712-1716 w stylu barokowym. Murowany, dwuskrzydłowy. Zbudowany na planie litery ''T'' z krużgankiem komunikacyjnym, trzykondygnacyjny, z poddaszem przebudowanym na użytkowe w XXw. Elewacje podzielone zostały lizenami ustawionymi na boniowanym parterze (restauracja w 1978). Wewnętrzne ciągi komunikacyjne i niektóre sale na parterze przykryte zostały sklepieniem żaglastym na gurtach. W 1969 r. w pomieszczeniach parteru i I piętra utworzono Muzeum Sakralne. W korytarzu na parterze znajduje się Kaplica Wotywna z bogatym zbiorem obrazów wotywnych. Na piętrze można podziwiać piękny zbiór barokowych obrazów, kopii figurek Matki Boskiej Bardzkiej, kolekcji naczyń liturgicznych i ornatów.
Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska 2005
W czasie pożaru w 1711 r. spłonął stary, drewniany klasztor. Na jego miejscu w latach 1712-1716 zbudowano obecny klasztor - murowany z kamienia, piętrowy, o nieregularnym rzucie zbliżonym do kształtu litery T. W 1933 r. przerobiono wysoki dach, dobudowując obecną górną kondygnacje, przez co budowla straciła pierwotny wygląd, ale klasztor zyskał pomieszczenia mieszkalne potrzebne do organizowania rekolekcji zamkniętych.
W 1900 r. nad portalem wejściowym umieszczono herb zakonny redemptorystów z łacińskim napisem Copiosa apud eum redemptio (tzn. "Obfite u Niego odkupienie").
Obszerne korytarze klasztorne są sklepione ceglasto na gurtach, a w skrzydle głównym ozdobione kolistymi plafonami. Korytarz parteru przylegający do zakrystii jest zamknięty kratą i stanowi tzw. Kaplicę Wotywną. Górne korytarze na pierwszym piętrze mieszczą Muzeum Sztuki Sakralnej.