To w latach 1896-97 zdecydowano, iż najlepszą lokalizacją dla elektrowni dla ówczesnego Wrocławia będą tereny położone nad Odrą, przy obecnej ul. Łowieckiej (Schutzen Strasse). Zarząd Miejski dokonał wówczas zakupu gruntu od Towarzystwa Myśliwskiego, a następnie przystąpiono do budowy nowej elektrowni (stary zakład istniał przy ul. Menniczej). Prace rozpoczęły się w 1900 r., a już 8 lipca 1901 r. do mieszkańców Wrocławia popłynęła energia. Początkowo Elektrownia Wrocław generowała moc 6 170 kW, co zaspokajało potrzeby mieszkańców. Wraz z dynamicznym wzrostem zapotrzebowania na energię ok. 1930 r. elektrownię przebudowano, dzięki czemu mogła już produkować 57 MW. Na początku lat 40. niektóre z urządzeń uległy awarii, ograniczając możliwości wytwórcze elektrowni do 44 MW.
Elektrownia Czechnica, położona w Siechnicach została wybudowana na przełomie XIX i XX w. Wchodziła wówczas w skład przedsiębiorstwa Wacker-Chemie GmbH, założonego przez Alexandra Wackera. W latach 1909-45 elektrownia należała do koncernu Elektrizitätswerk Schlesien.
Wojna
Do 1945 r. Wrocław był bezpiecznym miastem poza linią frontu. Pierwsze bombardowania miasta rozpoczęły się dopiero w styczniu 1945 r. Pierścień oblężenia wokół Wrocławia zamknął się 16 lutego. Natarcie wojsk radzieckich szło ze strony zachodniej i od południa. Wrocław bronił się do pierwszych dnia maja. Wówczas to w mieście zniszczeniu uległa znaczna część infrastruktury przemysłowej: 60% elektrowni, 70% sieci rozdzielczej, 25% siłowni wodnych, 100% sieci oświetleniowej.
W wyniku działań wojennych również Elektrownia Wrocław doznała dużych strat. 60% urządzeń uległo całkowitemu zniszczeniu, zburzone w dużym stopniu były kominy oraz sieć rurociągów parowych i wodnych. Straty wojenne były na tyle duże, że elektrociepłownia była zdolna do produkcji wyłącznie 3 MW, co stanowiło zaledwie ułamek możliwości przedwojennych.
Nowa rzeczywistość
Po zakończeniu II wojny światowej, Elektrownia w Siechnicach przeszła w ramach nacjonalizacji pod nadzór ZSRR. W marcu 1947 r. nieczynny zakład został przekazany Polakom. Przystąpiono wówczas do odbudowy elektrowni, którą zakończono w grudniu 1947 r. Kolejnym etapem było zaprojektowanie „nowej” elektrowni z wykorzystaniem istniejących budynków. Projekt został przygotowany w latach 1949-50 przez Warszawskie Biuro Projektów Energetycznych, ostateczne plany zatwierdzono w 1953 r. Nowa elektrownia wykorzystywała turbozespoły sprowadzone z Czechosłowacji – pozostałe urządzenia zostały wyprodukowane w Polsce. W 1959 r. po raz kolejny przystąpiono do rozbudowy elektrowni Czechnica, poprzez zainstalowanie III turbozespołu. Po ukończeniu przebudowy, w 1961 r. elektrownia osiągała moc do 142 MW.
W 1945 r. przystąpiono też do szybkiej odbudowy Elektrowni Wrocław. W lipcu tego roku nadzór nad obiektem przejął Zarząd Miejski. W 1946 r. rozpoczęła się właściwa odbudowa. W pierwszej kolejności dokonano naprawy uszkodzonego komina nr 1 (76 m), następnie odbudowano od fundamentów komin nr 2 (83 m), a w 1947 r. komin nr 3 (82,5 m). W latach 50. modernizowano poszczególne elementy, przekształcając elektrownię w elektrociepłownię. Pierwsze ciepło popłynęło nową magistralą w grudniu 1959 r. Zwiększające się zapotrzebowanie na energię cieplną doprowadziło do budowy nowej elektrociepłowni. Projekt zatwierdzono do realizacji pod koniec lat 60 i podzielono go na trzy etapy.
Pierwszy etap objął lata 1967-72. W tym okresie powstały dwa kotły wodne o mocy cieplnej 81 MW każdy, blok ciepłowniczy, człon ciepłowniczy z pompami i wymiennikiem rezerwowo – rozruchowymi, nabrzeże do wyładunku węgla z barek, składowisko węgla oraz żelbetowy komin o wysokości 120 m, stacje przygotowania wody, składowisko odpadów paleniskowych w Kamieniu oraz stacja elektryczna i budynki z urządzeniami pomocniczymi.
Drugi etap przypadł na lata 1972-76. Wybudowano i przekazano do eksploatacji dwa kotły wodne, każdy o mocy cieplnej 140 MW, drugi ciąg przenośników nawęglania, żelbetowy komin o wysokości 180 m, instalacje i urządzenia towarzyszące.
W ramach trzeciego etapu wybudowano kocioł wodny o mocy 140 MW i dwa bloki ciepłownicze. Przyczyniło się to do wzrostu mocy ciepłowniczej do 1 154 MW i mocy elektrycznej do 259 MW. W latach 90. przystąpiono do modernizacji zakładu pod katem ochrony środowiska i rozpoczęto dostosowanie zespołu elektrociepłowni do standardów europejskich, a także jej nowoczesną komputeryzację.
Plany przebudowy elektrowni Czechnica na elektrociepłownię zasilającą w ciepło Wrocław zatwierdzono w marcu 1974 r. W 1979 r. przystąpiono do realizacji projektu. W tym samym roku „Czechnica” dostarczała już moc cieplną do Kombinatu Ogrodniczego w Siechnicach (35 MW). 2 listopada 1981 r. Elektrociepłownia „Czechnica” rozpoczęła dostarczanie ciepła do Wrocławia.
Wielka fala i prywatyzacja
W lipcu 1997 r. Elektrociepłownię, tak jak i Wrocław nawiedziła wielka fala powodziowa. Poziom wody w Odrze podniósł się do 116,8 m n.p.m. Pomimo ofiarnej pracy Wrocławian i pracowników nie udało się ochronić terenu zakładu przed zalaniem. Uszkodzenia będące wynikiem „powodzi tysiąclecia” usunięto dzięki pomocy specjalistów od energetyki z całej Polski. Zakład szybko odzyskał zdolności produkcyjne.
Dzięki temu oraz dzięki zgodzie Ministra Skarbu Państwa nabrał tempa proces prywatyzacji. 26 września 1999 r. nowoutworzona spółka przyjęła nazwę Zespół Elektrociepłowni Wrocławskich KOGENERACJA S.A. Pierwsza emisja akcji miała miejsce w marcu 2000 r., natomiast 26 maja spółka zadebiutowała na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie.
KOGENERACJA S.A. w strukturach Grupy EDF w Polsce
W 2001 r. francuska grupa energetyczna EDF, poprzez swoje podmioty zależne zakupiła pakiet kontrolny (50% + 1 akcja) KOGENERACJI S.A. Od tego momentu spółka rozpoczęła funkcjonowanie w strukturach grupy.
Nowe inwestycje
W 2010 r. przeprowadzono akwizycję aktywów ciepłowniczych dawnego zakładu TERM-Hydral, który odpowiada za zasilanie w ciepło wrocławskiej dzielnicy Psie Pole. W 2014 r. na terenie EC Zawidawie wybudowano agregat kogeneracyjny o parametrach 2,67 MW mocy elektrycznej i 2,75 MW mocy cieplnej.
W IV kwartale 2010 r., w ramach inwestycji w Elektrociepłowni Czechnica przeprowadzono modernizację i przystosowanie kotła węglowego K-2 do spalania 100% biomasy. Po modernizacji urządzenie produkuje z biomasy 100 t pary na godzinę, która służy do produkcji energii elektrycznej oraz ciepła dla Wrocławia i Siechnic.
W latach 2013-15 w Elektrociepłowni Wrocław wybudowane zostały instalacje odsiarczania i odazotowania spalin. Dzięki temu pięciokrotnie ograniczono emisję tlenków siarki i trzykrotnie emisję tlenków azotu do atmosfery. W ten sposób spełnione zostały nowe restrykcyjne unijne normy, które weszły w życie 1 stycznia 2016 r. Inwestycje zrealizowane we Wrocławiu były częścią programu ukierunkowanego na dostosowanie do unijnych norm środowiskowych i podniesienie efektywności jednostek wytwórczych Grupy EDF w Polsce.
Źródło: http://www.kogeneracja.com.pl/pl/o-grupie/historia-spolki/
