Szkoła Powszechna nr 3 w Nowej Rudzie rozpoczęła swoją działalność 1 września 1946. Z początku pierwszym kierownikiem i zarazem jedynym nauczycielem był Józef Bernat. Uczył 35 uczniów. Niestety kilka miesięcy po rozpoczęciu roku szkolnego uległ wypadkowi i zastąpiła go Ewelina Bernat. Sama obsługiwała dwa oddziały aż do 1 października 1947 roku, gdy zatrudniono drugiego nauczyciela Irenę Dąbrowską. W drugim roku istnienia szkoły ilość wzrosła do 67 i utworzono dodatkowo klasę trzecią i czwartą. W roku 1948 pozyskano salę gimnastyczną przy ulicy Srebrnej 20, a po jej remoncie mogło się w niej odbyć uroczyste zakończenie roku szkolnego. Wzrastała liczba nauczycieli i uczniów aż można było utworzyć klasę piątą. W roku 1949 założono w szkole telefon, zakupiono nowe meble i pomoce naukowe, zradiofonizowano i zorganizowano dożywianie. W roku 1950 uczniów było już 172 w sześciu klasach i 4 nauczycieli. W latach 1950/51 było już 7 klas i sześciu nauczycieli oraz stworzono centralne ogrzewanie. Ale ubikacje na podwórzu, przetrwał aż do roku 1990. Również w latach pięćdziesiątych w szkole założono ZHP, zorganizowano kurs dla analfabetów a w roku 1957 szkołę poddano kapitalnemu remontowi z pomocą kopalni „Piast”. Wciąż wzrastająca liczba uczniów została zahamowana w roku szkolnym 1958/59, gdy utworzono Szkołę Powszechną nr 5. W roku szkolnym 1966/67 stworzono w szkole ósmą klasę, wprowadzoną wówczas w polskim szkolnictwie, a szkoła zmieniła nazwę z Powszechnej na Podstawową. W 1970 roku pod opieką nauczycielki Krystyny Wójcik zorganizowano w szkole Izbę Pamięci Narodowej. Lata osiemdziesiąte to prawie jak wszędzie w szkołach stagnacją i oczekiwaniem na zmiany. Przemiany po 1989 przyniosły m. in. Założenie w szkole Klubu Europejskiego „Dzieci Europy”. 20 września 2001 roku szkoła przybrała imię Josepha Wittiga, teologa, pisarza, kronikarza Nowej Rudy. Wówczas grono nauczycielskie liczyło 15 osób. W szkole tej jednym z nauczycieli języka polskiego jest Karol Maliszewski, znany noworudzki poeta, prozaik i felietonista.