Jego budowa miała miejsce pomiędzy 1790 a 1800 r. Klasycystyczny pałac wzniesiono według projektu Carla Gottharda Langhansa. Budynek murowany z cegły, otynkowany, zbudowany na planie prostokąta, dwukondygnacjowy, na wysokich piwnicach sklepionych żaglasto, nakryty wysokim czterospadowym dachem. Fasada jedenastoosiowa z umieszczonym centralnie wejściem do piwnic, ponad którym podjazd i portyk o dwóch jońskich kolumnach, zwieńczony uproszczonym belkowaniem i trójkątnym spłaszczonym przyczółkiem. W elewacji ogrodowej zaakcentowana trójosiowa część środkowa, zwieńczona również trójkątnym spłaszczonym przyczółkiem. Okna w prostokątnych obramieniach, część z gzymsikami wspartymi na wolutach, w elewacjach bocznych przestrzenie między oknami dekorowane stiukowymi festonami. Układ wnętrz dwutraktowy z korytarzem między traktami i sienią oraz salonem na osi. Pomieszczenia przykryte sufitami, w salonie sufit z fasetami. W salonie na pierwszym piętrze zachował się zespół malowideł ściennych z przełomu XVIII i XIX wieku oraz oryginalny kominek. W latach 2006-2008 pięknie odrestaurowany przez nowych właścicieli.