Góra Krukowska (239 m n.p.m.): na jej szczycie w 1822 r. z inicjatywy Sophii Flügel-Hasenclever, właścicielki majętności w Zastrużu, wybudowano tzw. „Letni dom”. Był to budynek o kształcie rotundy z 7 oknami spełniającymi funkcję punktu widokowego. W 1828 r. budynek pokryto płaskim dachem, a w roku 1850 z inicjatywy Wilhelma Oelsnera dokonano przebudowy, dodając taras widokowy otoczony balustradą. Pod koniec lat 30-tych XX w. budowla została wyremontowana. Doskonałe warunki naturalne spowodowały, że w lutym 1945 r. na szczycie Góry Krukowskiej rozmieszczona została bateria artylerii polowej wchodzącej w skład niemieckiej 17 Armii Polowej broniącej Dolnego Śląska. Wymiana ognia z jednostkami radzieckimi, których pozycje rozlokowane były na linii Pyszczyn-Marcinowiczki-Tarnawa przyniosła poważne uszkodzenie „Letniego domu”, który po II wojnie światowej popadł w całkowitą ruinę. Obecnie zachowały się jedynie zarysy murów budowli i prowadząca do nich kasztanowa aleja. U podnóża Góry Krukowskiej (od strony Żarowa) pod koniec XIX wieku wystawiony został pomnik upamiętniający wizytę w Krukowie cesarza Wilhelma I, który w 1875 r. wizytował odbywające się w powiecie świdnickim wielkie manewry wojskowe. Po II wojnie światowej pomnik został zniszczony. Zachowała się jedynie uszkodzona i leżąca na ziemi kolumna.
Bogdan Mucha