Bocznica normalnotorowa zaczynająca się koło przy dawnym posterunku odgałęźnym Tarnogaj, przechodząca przez teren gazowni i kończąca się na terenach zakładowych dawnego Transbudu przy ul. Bogedaina. Obecnie odcinek za gazownią nie istnieje - pozostał jedynie fragment toru po przejeździe przez ul. Klimasa. Odcinek do gazowni istnieje, ale od lat jest nieużywany i raczej kwestią czasu jest jego rozbiórka.

W Gazowni Wrocławskiej jeszcze do 1999 roku pracowały dwa parowozy bezogniowe powojennej serii 1U. Pierwszy z nich oznaczony jako 1W–204 wyprodukowany został w ZNTK Wrocław w 1963 r. z numerem fabrycznym 03, drugi to parowóz TKb/B–14813 zbudowany w Chrzanowskim FABLOKU w 1956 r. z numerem fabrycznym 4698. Główną pracą, wykonywaną już pod koniec funkcjonowania bocznicy tylko przez maszynę z Chrzanowa, było przetaczanie węglarek z punktu zdawczo-odbiorczego leżącego przy posterunku odgałęźnym Wrocław Tarnogaj do punktu skupu złomu, znajdującego się na terenie zlikwidowanej i rozparcelowanej między różne firmy gazowni. Eksploatacja parowozów bezogniowych wynikała niegdyś ze względów bezpieczeństwa, a to że pozostały w ruchu nawet po zamknięciu gazowni wynikało z tego że były tanie w eksploatacji. Pod koniec 2000 r. transportowy dozór techniczny nie dopuścił już zbiorników do dalszej eksploatacji. Parowozy zostały wystawione na sprzedaż. Niestety nie trafiły do Muzeum Kolejnictwa (mimo pewnego zainteresowania tej placówki), ale zostały zakupione przez… obsługiwany przez nie punkt skupu złomu. Wrocławską maszynę pocięto, chrzanowska stała jeszcze do 2013 r. kiedy została zakupiona przez MPiK w Jaworzynie Śląskiej i 20 lipca 2013 r. trafiła do Jaworzyny. (moose za P. Korcz Parowozy bezogniowe w Gazowni Wrocławskiej, Świat Kolei 3/2001)
(moose)