ZNALAZŁEM TO W WIKIPEDII. Wypadek na lotnisku w 1983 roku 27 września 1983 roku polski pilot por. Bokwa[c] z 11 plm OPK z Wrocławia wykonywał samolotem MiG-21MF nr 7915 nocy lot na rozpędzanie do maksymalnej liczby Ma w kierunku Krakowa. Po wykonaniu skrętu w kierunku swojego lotniska, zaświeciła lampka awaryjnej pozostałości. Poprosił swojego kierownika lotów (KL) o zgodę na zejście z rubieży. Zgodę otrzymał, poprosił także o włączenie reflektorów. Kierownik lotów wszystko to wykonał, jednak pilot, w silnym stresie wykonywał zajście wzrokowe na KNS (latarnię kodową) ale ... radzieckiego lotniska Brzeg, na którym też trwały loty i paliło się oświetlenie DS. Gdy por. Bokwa był już na podejściu, na DS lotniska Brzeg, na start oczekiwała załoga Jak-28U. Radziecki KL dostrzegł na ścieżce podejścia samolot i na wszystkich kanałach łączności starał się wyjaśnić, co się dzieje. Bez skutku. Nie dał również komendy załodze Jaka skołowania z DS. Dowódca załogi Jaka usłyszawszy na kanale startowym krzyki KL, sam bez komendy zaczął skołowywać na grunt po tym, jak KL włączył reflektory (w nadziei, że lądujący pilot dostrzeże stojący na DS samolot), jednak polski pilot zaczepił golenią podwozia swojego MiG-a o nos Jaka, w wyniku czego śmierć na miejscu poniósł pilot Igor Sysojew, dowódca załogi kapitan Władimir Fiodorowicz Kołobow ocalał. Polak również nie odniósł obrażeń. Pięć znajdujących się jeszcze w powietrzu samolotów ze 151 samodzielnego pułku lotniczego walki radioelektronicznej zostało skierowanych na zapasowe lotnisko Szprotawa-Wiechlice Kapitan Kołobow zmarł na zawał serca w pociągu, w drodze do domu na przymusowy urlop, dzień po tym wydarzeniu. Żadna wspólna polsko-radziecka komisja nie badała tego wypadku[4].a

Teraz po służbie na złomowisku /

Jak-28 - inny wypadek na

Jaki-28 latały też nad Śnieżką - - Aviation ArtEast Piotr Dubowik. Gwardyjskie Jaki-28R nad Śnieżką. Gwasz 42x30 Soviet Yak-28R over the Polish-Czechoslovak border, the 1980s., gouache 42x30. Pochodzę z Karkonoszy i w młodości obserwowałem te samoloty przez lornetkę gdzieś wysoko na niebie, trzeba było mieć dużo szczęścia aby je dostrzec. Szukać jak Migów-25 robiących głuchy hałas i majaczących gdzieś daleko od korytarzy powietrznych, na których można było rozróżnić Boeingi Pan Am od Alitalii. To wszystko minęło. Teraz mieszkam niedaleko Brzegu i czasami przejeżdżam przez lotnisko, z którego kiedyś startowały Jaki i leciały nad Śnieżkę.