Najstarszy kościół w Sulikowie był drewniany ale już w 1234 roku funkcjonował jako parafialny. W 1524 roku Hans Frenzel, ówczesny właściciel miasteczka sprowadził na probostwo do Sulikowa wypędzonego ze Zgorzelca luterańskiego kaznodzieję Benedykta Fischera. Tym sposobem Sulików stał się pierwszą gminą luterańską w Łużycach Górnych. Obecny wygląd kościół uzyskał po odbudowie w 1668 roku. Pracami budowlanymi kierował wówczas Hans Leonard z Żytawy. Bogata snycerka wyszła spod dłuta budziszyńskiego rzeźbiarza Daniela Richtera. Dzwony kościelne odlał znany zgorzelecki ludwisarz Abraham Sievert.
Od 1945 roku, wraz z napływem osiedleńców z kresów wschodnich, kościół pełni funkcję kościoła parafialnego parafii rzymsko-katolickiej pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Sulikowie.
Kościół wpisany został do rejestru zabytków pod nr 1501, decyzja Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 25.01.1966 r.
Ogólna charakterystyka: konstrukcja ścian murowana, więźba dachowa drewniana, dach pokryty dachówką, wieża murowana z kopułą pokrytą blachą miedzianą. Wg
.
wielokrotnie przebudowany i odbudowywany po pożarach w latach 1598, 1648, 1688, wieżę dostawiono w 1750 r. Jest to budowla orientowana, z oskarpowaną nawą, prostokątnym prezbiterium i wielobocznie zamkniętą absydą zwieńczoną pseudokopułą z latarnią. Dach dwuspadowy, do prezbiterium dostawiono piętrowe loże kolatorskie, zakrystia w przyziemiu, na osi korpusu wieża, dołem kwadratowa, górą ośmioboczna, zwieńczona hełmem z prześwitem. Nawę nakrywa sklepienie kolebkowe, a prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe. We wnętrzu barokowe wyposażenie z XVIII w. m.in. drewniane, polichromowane ołtarze, polichromowana ambona, chrzcielnica, prospekt organowy oraz obrazy i rzeźby z różnych okresów. W murach obwodowych kamienne płyty nagrobne i epitafia z XVII-XVIII w. Opis pochodzi
[ws].