środek mieści się w zabudowaniach dawnego zakonu żeńskiego, w których to siostry prowadziły dom opieki dla chorych i ubogich.
Najstarszym z zespołu trzech budynków jest gmach główny wzniesiony w 1765 roku, w którym mieściła się kaplica i pomieszczenia mieszkalne (obecnie kawiarnia, pokoje gościnne i recepcja). Z początkiem XIX wieku (ok. 1815 roku) postawiono dwa budynki gospodarcze, w których znajdowała się kuchnia, refektarz oraz stajnia i stodoła (obecnie kuchnia, jadalnia, sale balowe i pokoje gościnne). Zakon zlikwidowano, czy też zamknięto w 1918 roku. W okresie międzywojennym w budynku głównym mieściła się ewangelicka misja dla dziewcząt, a budynki gospodarcze przejął niemiecki gospodarz rolny. Po II wojnie światowej w wyniku przesunięcia granic polski na zachód (Konferencja 3 Mocarstw w Jałcie) ludność niemiecką wysiedlono. Od 1945 roku obiekt ten był własnością polskiego przesiedleńca ze Wschodu (woj. Kieleckie), który prowadził tutaj gospodarstwo rolne do połowy lat 70. XX wieku. W 1962 roku część obiektu, a w 1975 roku całość, wraz z otaczającym go parkiem i łąkami (5,6 ha) nabyła Poznańska Fabryka Mebli (później Swarzędzka Fabryka Mebli). W 1999 roku obiekt w całości został zakupiony przez obecnych właścicieli – firmę Różana sp. z o. o. z siedzibą w Poznaniu. Obiekt wielokrotnie przebudowywano, ale jego pierwotny wygląd zarówno zewnętrzny jak i wewnętrzny został w znacznym stopniu zachowany.

Za: