Klasycystyczny, wzniesiony w końcu XVIII w., przebudowany w początkach XX w., opuszczony i dewastowany po 1945 roku. Murowany, założony na planie prostokąta, z wieloboczną werandą od zachodu, dwutraktatowy, piętrowy, nakryty dwuspadowymi dachami łamanymi. Elewację frontową ograniczają płytkie ryzality, a wejście zaakcentowane portykiem wgłębnym z kolumnami jońskimi, zwieńczone trójkątnym tympanonem.
Za Leksykon zabytków architektury DŚ