Hans Poelzig

(ur. 30 kwietnia 1869 w Berlinie, zm. 14 czerwca 1936 tamże) – niemiecki architekt wczesnego modernizmu, również scenograf teatralny i filmowy. Poelzig był jednym z głównych działaczy Werkbundu, przejściowo również jego przewodniczącym (1919–1922).

W 1900 został powołany na wykładowcę Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu, zaś w latach 1903–1916 był jej dyrektorem. Uczelnia, która uzyskała w 1913 status akademii królewskiej, stała się jedną z najbardziej postępowych w Niemczech.

Od 1916 Poelzig był miejskim radcą budowlanym Drezna. W latach 1919–1922 był przewodniczącym Werkbundu, a następnie członkiem grupy Häringa i van der Rohe Der Ring. Rok później został wykładowcą Pruskiej Akademii Sztuki w Berlinie, po czym od 1924 był profesorem Wyższej Szkoły Technicznej w Berlinie-Charlottenburgu, gdzie wszedł w konflikt z Heinrichem Tessenowem – nauczycielem Alberta Speera. Choć 1 stycznia 1933 Poelzig został rektorem zjednoczonych uczelni artystycznych, już 10 kwietnia został usunięty ze stanowiska przez nazistów. Wobec narastających represji ze strony nazistów, Poelzig zdecydował się na emigrację do Turcji, gdzie zaproponowano mu profesurę w Ankarze. W czasie przygotowań do wyjazdu zmarł.