Bartniki (Kunzendorf) dzisiejsza część Niwnic, od najdawniejszych lat stanowiły posterunek graniczny (Warta) na tzw. wysokiej Drodze prowadzącej ze wschodu na zachód, z Wrocławia do Lipska. W dokumencie lokacyjnym Lwówka Śląskiego z roku 1217 książę Henryk Brodaty zwolnił mieszczan z opłaty celnej w warcie na zboże przewożone z majątku ziemskiego w Płóczkach na targ we Lwówku. Niedatowany przywilej celny Lwówka mówi o warcie jako o komorze granicznej, warta ta zlokalizowana była na przecięciu wysokiej Drogi (Lwówek - Radłówka - Gościszów - Lubań) z lokalną drogą prowadzącą z Gradówka przez Bartniki i Nowy Ląd (Neu Land-Niwnice) do Kotlisk.
Dokument datowany na 29 marca 1310 roku wymienia wioskę, a także posterunek graniczny /celny/. W dokumencie tym książęta Śląska sprzedali wrocławskiej Radzie za 150 grzywien srebra dochody płynące z ceł w Bartnikach /Warcie/ oraz Bolesławcu: "(...) pedagium sive theolonium, quod pedites dare solebant in villa nostra Bunzlavia." Ówczesna wioska stanowiła własność książęcą i znajdowała się na ważnym szlaku. W 1385 roku właścicielem Bartnik, Gościszowa oraz Nowego Lądu (Niwnic) był Heinke v.Redern. Dokumentem wystawionym 12 listopada 1460 roku w Świdnicy namiestnik księstwa świdnicko - jaworskiego, Typrand Reibnitz zatwierdził odsprzedaż kościołowi parafialnemu części czynszów płynących z Bartnik przez braci Mathisa i Nickela Unruh.
Od 1547 roku właścicielem Bartnik był Joachim v. Salaza. W rękach tej rodziny wioska przebywała do początków następnego stulecia.
W roku 1765 katastralna wartość wioski wynosiła ok. 29 talarów. Miesięczne zobowiązania podatkowe dworu ustalone zostały na 41 talarów 2 grosze 11 fenigów, natomiast mieszkańców wsi na 38 zagrodników, 13 ludzi wolnych (oczynszowanych) oraz 96 chałupników i komorników. Spośród wymienionych tu 20 trudniło się rozmaitym rzemiosłem. Właścicielem wsi był wówczas hrabia von Nostitz - Rhyneck z Nowego Lądu.
Z rokiem 1825 dowiadujemy się, że Bartniki - (Cuzendorf unterm Walde) były wioską oddaloną o 1 milę od Lwówka i należały do dominium Nowego Lądu. Wioska posiadała wówczas pański dwór, 3 folwarki, kościół katolicki i ewangelicki, ziemski majątek kościelny, 2 budynki szkolne - katolicki i ewangelicki. We wsi było 27 gospodarzy, 29 zagrodników 151 komorników. Znajdowały się tu dwa młyny wodne, jeden wiatrak i jedna garbarnia. Dominium posiadało tam kamieniołom wapienia oraz piec do jego wypalania. Do wsi należały kolonie: Leśna Osada (WaldHauser), Płuczka (Seiffehauser), część dzisiejszego Gradówka przy szosie Lwówek - Gryfów (Schonau) oraz Nowe Domy (Neuhauser).
W 1835 roku właścicielem Bartnik był hrabia von Nassau z Nowego Lądu. Wioska liczyła 227 domów, 1 budynek urzędu dominalnego, 3 folwarki 1423 mieszkańców, z których 165 było konfesji katolickiej. Poza wymienionymi wcześniej obiektami w tym roku zwraca uwagę młyn gipsowy, browar dworski oraz farbiarnia.
Z informacji z lat 1925 i 27 wynika, że wieś zamieszkiwało 997 osób (w tym 45 na folwarku). Wieś znana była z pszczelarstwa i sadownictwa.
W roku 1935 we wsi znajdował się urząd stanu cywilnego. Tamtejszy urząd rejonowy swym zasiegiem obejmował Gradówek, Bartniki i Nowy Ląd. Przewodniczącym urzędu był kantor Stelzer z Bartnik, natomiast naczelnikiem wsi był Richard Volprecht. Znajdowała się tam ewangelicka szkoła 2 - klasowa, 2 - klasowa szkoła średnia oraz 1 - klasowa szkoła katolicka.
16 lutego 1945 r. do wsi wkroczyły pierwsze oddziały Armii Czerwonej.
Pierwsi osadnicy napłynęli do wioski z Podola. 1 stycznia 1951 roku Bartniki przyłączone zostały do Niwnic (Nowy Ląd).
Za
.