Chociaż przydrożna kaplica stała już na terenie Kolonii Wolany, to jednak w gwarze kłodzkiej nazywano ją Neuhäder Stroossa-Kärchla, czyli kościół uliczny w Nowej Polanicy. Dokument sporządzony 8 maja 1680 r. głosił, że Johann Christoph von und zu Werder (właściciel dóbr wolańskich w latach 1665-1692) celem odsunięcia zarazy zbierającej swoje żniwo w hrabstwie kłodzkim, na swoim polu przy drodze do Nowej Polanicy wzniesie kaplicę na cześć Matki Boskiej Bolesnej. Zbudowana z drewna i kamienia budowla powstała na wielobocznym rzucie ośmiokątnym, zaś daleko idące zmiany w niej przeprowadził w 1930 r. proboszcz Meier z Szalejowa Górnego. Nakazał on rozebrać drewniany wykusz i zastąpił go masywną, powiększającą kaplicę przybudówką. Całość nakryta była dachem namiotowym zwieńczonym sygnaturką, w której zawieszono dzwon. W elewację frontową kaplicy wmurowane są dwie kule armatnie z okresu bawarskiej wojny sukcesyjnej (1778-1779). Wówczas to miała tu miejsce potyczka, w trakcie której pruska artyleria ze wzgórz wokół Szalejowa Górnego ostrzeliwała stacjonujące w Wolanach i Nowej Polanicy wojska austriackie. [bynio] Źródło: Henryk Grzybowski, Georg Wenzel: Polanica Zdrój wczoraj i dziś w 2005