Projekt Ogrodu Japońskiego datowany jest na sierpień 1912 roku, a autorem koncepcji był Fritz von Hochberg z Iłowy k/Żagania. Był znawcą tego typu ogrodów z racji swoich zainteresowań i wieloletniego pobytu na Wyspach Japońskich. Wykonawcą założeń i koncepcji Hochberga był jego ogrodnik – inspektor ogrodowy Anlauf z Iłowy. Pomagał mu przy tym Japończyk Mankichi Arai. W styczniu 1913 roku na terenie przyszłego ogrodu zostały ustawione przez Mankichiego kamienie przywiezione z Sobótki a miesiąc później powstał system nawadniający i ścieżki. W marcu 1913 ustawiono resztę kamieni oraz wybudowano bambusową pergolę i altany. Zaczęto budowę pawilonu herbaciarni, mostów oraz głównego wejścia. W części terenu przylegającej do dzisiejszej ulicy Mickiewicza zbudowano małą kotłownię, której celem było podgrzewanie wody dla niektórych gatunków roślin posadzonych w ogrodzie. Strumienie górskie napędzały pompy Brunona Schramma (Erfurt) oraz Aleksandra Taubitza (Breslau). Część wyposażenia Ogrodu pochodziła ze zbiorów własnych Hochberga oraz Alfreda Ungera (firma ogrodowa z Heidelbergu). Reszta wyposażenia została zrobiona na zamówienie i pod pieczą Mankichi Arai. Po zakończeniu Wystawy Stulecia Ogród zlikwidowano pozostawiając jedynie ścieżki, staw i część roślinności.
Ogród Japoński został całkowicie przebudowany w latach 1996 - 1997 przy współpracy ambasady Japonii oraz ogrodników z Wrocławia i Nagoi. Za pracę byli odpowiedzialni wrocławscy oraz japońscy specjaliści. Projekt ogrodu został opracowany w 1995 r. przez prof. Ikuya Nishikawa (architekta krajobrazu z Tokio). Właściwymi pracami kierował natomiast Yoshiki Takamura (również architekta krajobrazu). Dwa miesiące po zakończonej rewitalizacji i otwarciu, Ogród Japoński został zalany przez Powódź Tysiąclecia. Zalany przez 3 tygodnie ogród został całkowicie zniszczony, przez co konieczna była ponowna rewitalizacja. Kolejne otwarcie Ogrodu Japońsiego nastąpiło w październiku 1999 r.
bonczek/hydroforgroup/2007 na podstawie książki Jerzego Ilkosza „Hala Stulecia i Tereny Wystawowe we Wrocławiu – dzieło Maxa Berga” VIA NOVA Wrocław 2005