Od wieków podstawowym zajęciem mieszkańców wsi było rolnictwo i włókiennictwo. Początki górnictwa węgla brunatnego w Zarębie sięgają połowy XIX wieku i związane są z dwoma rodzinami - Bierbaumów i Steinäckerów. Początkowo płytkie pokłady wydobywano tu od lat 40stych XIX wieku metodą odkrywkową, stąd wzięły się pozostałości w postaci zapadlisk i niewielkich kamieniołomów na obszarze wokół wsi. Pierwszą kopalnię głębinową uruchomił tu w 1854 roku właściciel ziemski Julius Bierbaum i odtąd przez następne 100 lat Zaręba była najważniejszym w powiecie Lubańskim ośrodkiem wydobycia węgla brunatnego. W 1859 roku stał się on właścicielem górnozarębiańskich dóbr rycerskich oraz popadającego w ruinę pałacu, który z jego inicjatywy został odbudowany. Po śmierci Juliusa Bierbauma majątek przejęła jego córka Luiza, żona barona Bruno von Steinäckera.
Złoża okazały się zasobne, toteż coraz większa liczba inwestorów ściągała na te tereny. W 1864 roku grupa drezdeńskich przemysłowców uruchomiła na pograniczu Zaręby i Siekierczyna kopalnię Glück.
W 1872 roku Julius Bierbaum uruchomił kolejną kopalnię - Kaiser Wilhelm.
Rok wcześniej, w 1871 roku von Döbschűtz, właściciel kopalni i brykietowni w Olszynie, założył szybko rozrastajace się przedsiębiorstwo Akten Gesellschaft Glückauf (Spółka Akcyjna "Glückauf"). Już w 1873 roku wchłonęło ono kopalnię Glück, a w 1899 roku także kopalnię Kaiser Wilhelm, co na początku wieku XX dało jej pozycję monopolisty w zagłębiu zarębiańsko - siekierczyńskim. Kopalnia Glückauf szybko stała się największą i najważniejszą ze wszystkich kopalń Pogórza Izerskiego. Odtąd datuje się też szybki rozwój wsi, która ze wsi rolniczej przekształciła się w przemysłową. Powstały zakłady zajmujące się przetwórstwem i eksplrtem wydobywanego we wsi węgla - w latach 1891 - 1892 wybudowano w Zarębie pierwszą brykietownię, kolejną zbudowano 12 lat później, w 1904 roku. Wytwarzano w nich cieszący się dużym popytem brykiet przemysłowy oraz salonowy, który to znajdował odbiorców między innymi w Anglii.
Najlepszy okres funkcjonowania kopalni przypadał na początek wieku XX. W 1910 - 1911 roku przedsiębiorstwo AG Glückauf zatrudniało 400 górników, by w latach 20stych osiągnąć zatrudnienie rzędu 750 osób. Wydobycie dochodziło do 265 tyś ton węgla rocznie. Od 1925 roku notuje się spadek wydobycia, związany z kryzysem gospodarczym oraz wyczerpywaniem się złóż. W okresie II wojny światowej w kopalni pracowało jedynie 250 górników.
Po II wojnie światowej zakład przejęła polska administracja. Uruchomiono jedynie jeden najnowocześniejszy szyb w Siekierczynie pod nazwą "kopalnia Lubań" dawny szyb Robert Gumpert. Zakład górniczy i przetwórczy funkcjonował do 1958 roku, kiedy to oba zostały zamknięte. Po ponad stu latach nieprzerwanego funkcjonowania wygasło górnictwo węgla brunatnego w Zarębie. Ragnar za sztolnie.fora.pl
Złoża okazały się zasobne, toteż coraz większa liczba inwestorów ściągała na te tereny. W 1864 roku grupa drezdeńskich przemysłowców uruchomiła na pograniczu Zaręby i Siekierczyna kopalnię Glück.
W 1872 roku Julius Bierbaum uruchomił kolejną kopalnię - Kaiser Wilhelm.
Rok wcześniej, w 1871 roku von Döbschűtz, właściciel kopalni i brykietowni w Olszynie, założył szybko rozrastajace się przedsiębiorstwo Akten Gesellschaft Glückauf (Spółka Akcyjna "Glückauf"). Już w 1873 roku wchłonęło ono kopalnię Glück, a w 1899 roku także kopalnię Kaiser Wilhelm, co na początku wieku XX dało jej pozycję monopolisty w zagłębiu zarębiańsko - siekierczyńskim. Kopalnia Glückauf szybko stała się największą i najważniejszą ze wszystkich kopalń Pogórza Izerskiego. Odtąd datuje się też szybki rozwój wsi, która ze wsi rolniczej przekształciła się w przemysłową. Powstały zakłady zajmujące się przetwórstwem i eksplrtem wydobywanego we wsi węgla - w latach 1891 - 1892 wybudowano w Zarębie pierwszą brykietownię, kolejną zbudowano 12 lat później, w 1904 roku. Wytwarzano w nich cieszący się dużym popytem brykiet przemysłowy oraz salonowy, który to znajdował odbiorców między innymi w Anglii.
Najlepszy okres funkcjonowania kopalni przypadał na początek wieku XX. W 1910 - 1911 roku przedsiębiorstwo AG Glückauf zatrudniało 400 górników, by w latach 20stych osiągnąć zatrudnienie rzędu 750 osób. Wydobycie dochodziło do 265 tyś ton węgla rocznie. Od 1925 roku notuje się spadek wydobycia, związany z kryzysem gospodarczym oraz wyczerpywaniem się złóż. W okresie II wojny światowej w kopalni pracowało jedynie 250 górników.
Po II wojnie światowej zakład przejęła polska administracja. Uruchomiono jedynie jeden najnowocześniejszy szyb w Siekierczynie pod nazwą "kopalnia Lubań" dawny szyb Robert Gumpert. Zakład górniczy i przetwórczy funkcjonował do 1958 roku, kiedy to oba zostały zamknięte. Po ponad stu latach nieprzerwanego funkcjonowania wygasło górnictwo węgla brunatnego w Zarębie. Ragnar za sztolnie.fora.pl
/
