"Choć z pewnością od co najmniej XV wieku przeprowadzono tutaj egzekucje, nie znamy najstarszej nazwy tego wzniesienia. Najprawdopodobniej posługiwano się określeniem Mordercza Ziemia (Mord Grund), ponieważ wyroki śmierci wykonywano nie tylko w tym miejscu,ale również wokół niego. Gdy wzniesiono szubienicę, zaczęto stosować nazwę Góra Szubieniczna (Galgenberg). W pierwszych wiekach istnienia szubienicy, górę rzadko porastały drzewa, aby to miejsce straceń widoczne było z daleka. Dopierood 1803 r. zaczęto gęściejsze nasadzenia, co z czasem miało ją zasłonić. Przystąpiono także do wytyczania ścieżek spacerowych. Do dzisiaj podziwiać możemy pomnik przyrody - ok. 250-letni dąb szypułkowy, o obwodzie 460 cm i wysokości 26 m, uznawany za najstarsze drzewo w mieście. Jest jednym z obiektów Szlaku Złotoryjskich Pomników Przyrody.
Wzniesienie to, dawniej pozbawione drzew, było doskonałym stanowiskiem artyleryjskim. Górę Szubieniczną użyto dwukrotnie do tych celów. Pierwszy raz broniący miasta Rosjanie ustawili baterię dział 26 maja 1813 r. Wywiązała się walka pomiędzy bateriami dział francuskich na Kostrzy, a działami rosyjskimi. Rosjanie oddali wzniesienie Francuzom, wycofując się do Rokitnicy. Drugi raz, wraz z przyległym obszarem, stała się ważnym punktem broniącym dostępu do Złotoryi. Było to podczas bitwy o Złotoryję 23 sierpnia 1813 r. Baterie rosyjskich dział miały za zadanie ostrzeliwać atakujących Francuzów od strony ul. Chojnowskiej. Rosjanie wycofali działa dopiero po południu, gdy miasto zostało otoczone przez wojska francuskie z trzech stron.Góra Mieszczańska od tamtej pory uchodziła wśród mieszkańców Złotoryi za jedyne miejsce niezdobyte przez Francuzów w tamtych walkach.
Po rozebraniu szubienicy w 1810 r. jeszcze kilka lat używano dotychczasowej nazwy, aż uznano, że nie pasuje ona do coraz bardziej uroczego zakątka miasta. 24 lipca 1816 r. nazwano ją Górą Mieszczańską (Bürgerberg)." [maras]