W lesie na wschód od głównych zabudowań Gradówka znajdują się nikłe pozostałości zamku, który stanowił formę pośrednią między ziemno-drewnianym grodem, a kamienno-drewnianym zamkiem. Całe założenie składało się z dwóch części: mniejszego zamku górnego i znacznie większego przedzamcza otoczonych suchymi fosami i mocnymi drewniano-ziemnymi wałami. Zamek górny zbudowany był z kamienia, wiadomo że stały tam: budynek mieszkalny, wieża i kaplica. Na przedzamczu znajdowały się głównie drewniane budynki gospodarcze. Obecnie całe wzgórze jest zarośnięte, ale wciąż widać wzniesienia, resztki fos i wałów. Po murach nie ma śladu. W dokumentach z początku XIII stulecia pojawiają się nazwy Prczin lub Pirzschin, później pojawia się nazwa Ober Poitzenburg i podobne. Początkowo na wzniesieniu Góra Heleny (332 m n.p.m.) istniał gródek uważany za jedną z siedzib Bobrzan, datowany na okres X-XII wieku. Przebudowany w XIII stuleciu stał się jedną z ważniejszych w okolicy warowni strzegących większego odcinka przesieki leśnej na pograniczu Śląska. W XIV wieku miał on być własnością rycerza von Talkenberg, który postanowił przenieść swoją siedzibę do pobliskiego zamku Podskale (przysiółek sąsiedniej wsi Rząsiny), z którego roztaczał się znacznie lepszy widok na okolice. Przypuszcza się, że ostateczny kres warowni zwanej Pirszyn, przyniosły wojny husyckie. Pozostałości były widoczne jeszcze do początku XIX stulecia, kiedy okoliczna ludność zaczęła rozbierać ruiny do utwardzenia dróg (1818 - budowa drogi z Lwówka do Gryfowa). Co ciekawe; u podnóża zamczyska przetrwała osada służebna (ze stawem rybnym) Górny i Dolny Pirszyn (niem. Ober- i Nieder-Poitzenberg), która przekształcona z czasem w kolonię Płóczek Górnych w 1871 roku liczyła 53 mieszkańców. W 1885 roku było już tylko 12 mieszkańców, potem osada zanikła i w tym miejscu jest obecnie las. Na miejscu dziś można dostrzec jedynie nikłe resztki wałów. Nie przeprowadzono tutaj większych badań archeologicznych, a jedynie sondażowe badania, które nie przyniosły oczekiwanych wyników. (moose za Sz. Wrzesińskim)