Kościół św. Wojciecha (d. pl. F. Dzierżyńskiego), pierwotnie kościół parafialny osady przedlokacyjnej, przekazany w 1226 r. zakonowi dominikanów, sprowadzonych tu z Krakowa. Z wczesnogotyckiej budowli ceglanej z poł. XIII w. zachowały się mury nawy i transeptu o kwadratowych przęsłach nakrytych pierwotnie sześciopolowymi sklepieniami, krzyżowo-żebrowymi. Jego pierwotną wysokość wyznaczają na zewnątrz ceglane fryzy z motywem przecinających się arkadek i lilii andegaweńskich (analogiczny fryz występuje w kościele Dominikanów w Krakowie). W początkach XIV w. wzniesiono obecne prezbiterium, nakryte sklepieniem w 1330 r., pięcioprzęsłowe, zakończone od wschodu poligonalnie. Z zewnątrz opięto je potężnymi łukami oporowymi i bocznymi kaplicami. Równocześnie podwyższono mury nawy i transeptu i nakryto je sklepieniami krzyżowo-żebrowymi. Do nawy dobudowano w latach 1488-1500 od zachodu wąskie przęsło a całość zakończono bogato rozczłonkowanym szczytem ceglanym. Przecinające go pionowe blendy rozdzielono poziomo ozdobnymi fryzami, całość wieńcząc dwoma wieżyczkami i siedmioma sterczynami. Od południa pomiędzy transeptem a prezbiterium wznosi się kwadratowa wieża. Zniszczony w 1945 r., został odbudowany w dwóch etapach, poczynając od części wschodniej, w latach 1948-1950 i 1955-1958.
- Przy południowej ścianie nawy znajduje się kaplica błogosławionego Czesława Odrowąża wzniesiona w latach 1711-1718 przez Benedykta Millera, ozdobiona podziałem architektonicznym przez Urbana Rauschera w latach 1719-1724, rzeźbami przez Leonarda Webera ze Świdnicy ok. 1725 r. i freskami przez J. Jakuba Eybelwisera w 1726 r. Jest to dwuprzestrzenna budowla kopułowa o bardzo bogatym wystroju rzeźbiarskim wykonanym w alabastrze.
- Od północy przylega do nawy kościółek św. Józefa, zbudowany w 1488 r., pierwotnie jako kaplica św. Wita. Zbarokizowany w latach 1717-1730, odbudowany po zniszczeniu w 1945 r., od zachodu zamknięty jest barokową elewacją z wolutowym szczytem.
- Z dawnego budynku klasztornego zachował się jedynie położony na wschód od kościoła budynek mieszczący refektarz z 1724 r. Wnętrze parteru wypełnia wspaniała sala o lustrzanym sklepieniu, ozdobionym dekoracją stiukową i malowidłami pochodzącymi z poł. XVIII w.
---------------
Montaż iglicy na wieży - 1981r. [maras]
/
