Gmach wzniesiono w latach 1926-1929 według proj. Lothara Neumanna w miejscu starego cmentarza wojskowego. Pierwszy wrocławski wieżowiec ma w części wieżowej wysokość 43 m, a korpus wysokości 20 m i szerokości 16 m ma długość 142 m.
Na dwa wewnętrzne dziedzińce prowadzą dwa przejazdy, a między nimi znajduje się przedsionek, główny hall, jadalnia i palarnię. Te ostatnie ozdobione były malowidłami przedstawiającymi sceny sportowe autorstwa Bruno Waltera. Na sześciu kondygnacjach korpusu mieściły się głównie biura, których pracownicy mogli się relaksować na urządzonym na dachu ogrodzie. W części wieżowej umieszczono główną salę kasową, a także klatkę schodową z kutymi kratami wykonanymi przez Jaroslava Vonkę. Elewację obłożono ciemnoczerwoną cegłą, a za ozdoby posłużyły płaskorzeźby przedstawiające sceny z życia mieszczan, studentów i robotników (południowo-wschodni narożnik) oraz kartusze obrazujące rozwój poczty od 1590 do 1928 r.

(za: Atlas architektury Wrocławia, tom II)