Cennym zabytkiem techniki górniczej jest Lisia sztolnia, wydrążona w latach 1791- 1794 przez gwarecką kopalnię Fuchs. Jej pierwotny wylot +410 m n.p.m. znajduje się pod jezdnią ulicy Armii Krajowej, natomiast obecne wejście od ulicy M. Reja zostało wykonane w I połowie XX wieku . Do 1854 roku sztolnią transportowano urobek w łodziach, potem wprowadzono transport kołowy przy użyciu koni jako siły pociągowej, zaś w 1867 roku kopalnia przeszła całkowicie na ciągnienie urobku szybami i sztolnia została zaślepiona jako wyrobisko zbędne. Lisia sztolnia zachowała się w dobrym stanie i jest to najstarszy zabytek techniki górnictwa węglowego na ziemiach polskich . Zachowała się również druga, głębsza sztolnia Friedrich-Wilhelm, którą gwarectwo kopalni Fuchs zaczęło drążyć w 1800 roku na poziomie +391 m. Sztolnia ta była wyłącznie sztolnią odwadniającą. Obecnie w związku z zamknięciem wałbrzyskich kopalń węgla i podnoszeniem się poziomu wód gruntowych sztolnia Friedrich-Wilhelm będzie wykorzystana do obniżenia poziomu drenażu. W wyniku prowadzonych w niej prac remontowych i adaptacyjnych oraz wydrążenia przekopu łączącego sztolnię z szybem Chwalibóg, będzie służyła jako kolektor do grawitacyjnego odprowadzenia około 22 m3/min wody dołowej do koryta rzeki Pełcznicy.
/
"Podczas prac nie udało się odnaleźć największej atrakcji turystycznej tzw. Komnaty Schuckmanna, zwanej też komorą królewską. Według przekazów w tym pięknym pomieszczeniu wykutym w węglu podejmowano zawsze gości odwiedzaj ących sztolnię. Jej nazwa pochodzi od nazwiska hrabiego Kaspera Fryderyka von Schuckamnna (1755-1834). Pochodził on z Meklemburgii i jako pracownik urzędów górniczych kierował budową wielu kopalń i hut, w tym królewskiej komory swego imienia w "Lisiej sztolni". Pomieszczenie to przygotowano po raz pierwszy na przyjazd do Wałbrzycha pruskiej pary królewskiej - Fryderyka Wilhelma III i jego małżonki Luizy. Komora w następnych latach była rozbudowywana i upiększana. Zdaniem pracowników muzeum Komnata Schuckmanna powinna znajdować się gdzieś w środkowej części wyrobiska. Co ciekawe pomieszczenie to zostało dokładnie opisane przez wielu będących pod wrażeniem jej piękna XVIII i XIX wiecznych turystów, nie jest zaznaczone na żadnej archiwalnej mapie górniczej."